Rübab (ər. رباب) – Bir çox Şərq xalqları arasında geniş yayılmış, əsasən iki və ya üç simli bir çalğı alətidir. Ərəb mənşəli olan sözün etimologiyası dəqiq müəyyən olunmasa da, kökündə "rebāb" (رباب) sözü dayanır ki, bu da "saz", "alət" və ya "simli alət" mənalarını verir. Tarixi kökləri çox qədim olan rübabın müxtəlif formaları və ölçüləri mövcuddur. Əsasən, qıf səsi verən səs qutusundan, uzun boyundan və tellərdən ibarətdir. Səs qutusu müxtəlif materiallardan, məsələn, taxta, balqabaq və ya heyvan dərisindən hazırlana bilər. Telləri isə ipək və ya metal ola bilər.
Rübabın coğrafi yayılması genişdir. Orta Asiya, Yaxın Şərq, Şimali Afrika və hətta İspaniya kimi müxtəlif bölgələrdə özünəməxsus formalarda rast gəlinir. Hər bölgədə rübabın tikinti texnikası, ölçüləri və ifa üsulları fərqlənə bilər. Məsələn, Ərəb dünyasında yayılmış rübablar, Orta Asiya rübablarından fərqli xüsusiyyətlərə malikdir. Bu fərqlər həm alətin strukturunda, həm də onun ifasında özünü göstərir.
Ədəbiyyatda rübab adətən musiqinin, gözəlliyin və həzinliyin simvolu kimi təsvir olunur. Sözügedən misal, "Rübabın incə tellərdir, … min aləm var təranəndə" misrası, rübabın incə və həssas səsini və onun ifa etdiyi musiqinin dinləyicini başqa aləmlərə aparmasını vurğulayır. Rübab musiqisindən əsərlərdə, əfsanələrdə və xalq nağıllarında tez-tez bəhs olunur, musiqi tarixinin ayrılmaz bir parçası kimi qəbul edilir.
Müasir dövrdə də rübab bir çox musiqiçilər tərəfindən ifa olunur. Həmənən, ənənəvi musiqi janrlarında, həm də müasir musiqi kompozisiyalarında istifadə olunur. Beləliklə, rübab yalnız bir musiqi aləti deyil, həm də zəngin mədəniyyət və tarixin simvoludur.