Sakitcə zərfi Azərbaycan dilində geniş yayılmış, mənası və işlənmə üsulları baxımından zəngin bir söz olub, əsasən hərəkətin səssiz, sakit, nəzərə çarpmayan, qəfil və ya tələsik olmayan şəkildə icrasını bildirir. Lüğətlərdə verilən "sakit, sakit-sakit, səssiz, astaca, səs salmadan" ifadələri onun əsas məna çalarlarını əks etdirir, lakin tam əhatəli deyildir. "Sakitcə" sözü sadəcə hərəkətin səssizliyini deyil, həm də onun həyata keçirilmə üsulunun sakit, təmkinli, tələsmədən, diqqətə çəkmədən olmasını ifadə edir.
Məsələn, "Sakitcə çıxıb getmək" ifadəsində "çıxıb getmək" hərəkətinin səssiz və nəzərə çarpmayan şəkildə yerinə yetirilməsinə vurğu edilir. Bu, həm fiziki səssizliyi, həm də hərəkətin nəzakətli, diqqətli tərzdə həyata keçirilməsini ifadə edə bilər. Başqa bir misalda, "Sakitcə gözlərindən axan yaşlar" ifadəsində isə "axmaq" hərəkətinin tələsik, qəfil, qəmzəli deyil, təbii və nəzərə çarpmayan bir şəkildə, əsəbiyyət və ya qəzəb əlaməti olmadan baş verməsi vurğulanır.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "sakit" kökünə "-cə" zərf əlavəsinin əlavə edilməsi ilə əmələ gəldiyini görərik. "-cə" əlavəsi hərəkətin tərzini və ya dərəcəsini bildirir. Beləliklə, "sakitcə" sözünün mənası "sakit şəkildə", "sakit olaraq" kimi başa düşülə bilər. Ancaq sadəcə "sakit" sözünün zərf şəklinə çevrilməsindən daha çox məna çalarları vardır. "Sakitcə"nin işlənmə sahəsi geniş olub, müxtəlif kontekstlərdə - həyatın gündəlik məqamlarında, bədii ədəbiyyatda, elmi yazılarda rast gəlmək mümkündür.
Qısaca, "sakitcə" zərfi sadəcə səssizliyi deyil, hərəkətin təmkinli, nəzakətli, tələsmədən, nəzərə çarpmayan və təbii bir şəkildə icrasını bildirən, məna çalarları baxımından olduqca zəngin bir leksik vahiddir. Onun işlənməsində məqsəd həm hərəkətin özünü, həm də onun icrası zamanı gözlənilən münasibəti vurğulamaqdır.