Saqi sözü ərəb mənşəli olub (ساقي), klassik Azərbaycan ədəbiyyatında geniş istifadə olunan bir termindir. Lüğətlərdə sadəcə "kef məclisində şərab və s. içki paylayan adam" kimi izah olunsa da, mənası daha geniş və çoxşaxəlidir.
Əslində, saqi sadəcə içki paylayan bir nökər deyil, məclisin əhval-ruhiyyəsini qoruyub saxlayan, məclisin iştirakçıları ilə ünsiyyət quran, onların istəklərini yerinə yetirən və bəzən də məclisin əsas fiqurlarından biri olan bir şəxs idi. Onun funksiyası sadəcə içki paylamaqdan daha əhəmiyyətli idi; o, məclisin ahəngdarlığını təmin edir, söhbətə qoşulur, şərab təqdim edərkən məclisin mövzusuna uyğun məsəllər və şeirlər söyləyə bilirdi. Beləliklə, saqi məclisin əsas elementlərindən biri kimi fəal iştirakçı idi.
Misal olaraq, verilən beyt ("Bir cam yetir, saqi, bu dövran belə qalmaz...") saqinin yalnız içki paylama funksiyasını deyil, eyni zamanda məclisin qısamüddətliliyini və ölümün qaçılmazlığını xatırladan bir simvol olduğunu göstərir. Saqi, bu mənada, həyatın sürətli axarını və zamanın keçməsini xatırladan bir metafora kimi işlənir.
Müasir Azərbaycan dilində "saqi" sözü ədəbi üslubda, xüsusilə klassik ədəbiyyat kontekstində istifadə olunur. Həm də məcazi mənada, "xeyirxah, səxavətli adam" kimi də işlədilə bilər, ancaq bu məna daha az yayılmışdır.
Qısaca, "saqi" sözünün mənası sadəcə "içki paylayan adam" ilə məhdudlaşdırılmamalı, klassik ədəbiyyat kontekstində onun məclisdəki rolunun və məcazi mənalarının nəzərə alınması vacibdir.