Savab (ər. ثواب - thawāb) İslam dinində yaxşı əməllərə, Allaha yaraşan işlərə verilən mükafat, əvəz, əcr və müsbət nəticə deməkdir. Ərəb dilindən götürülmüşdür və əslində “qaytarılma”, “qazanc”, “mükafat” kimi mənaları özündə ehtiva edir. Günahın əksini təşkil edir və ilahi rızasını qazanmaq üçün edilən hər bir yaxşı əməl, dua, sədəqə, ibadet savab qazanmaqla nəticələnir.
Savab, sadəcə bir əməlin yaxşı olmasının ifadəsi deyil, həm də həmin əməldən irəli gələn, ilahi tərəfdən verilən mükafatı, qazancını ifadə edir. Yəni, bir yaxşı iş görmək savab qazanmaq demək deyil, həm də Allaha yaxınlaşmaq, onun rızasını qazanmaq mənasını da ehtiva edir. Bu mükafat bu dünyada da, axirətdə də ola bilər. Məsələn, bir kimsəyə kömək etməyin savabı, həm o kimsəyə olan fayda, həm də əməlin edənə Allaha yaxınlaşdırılması və axirətdə daha yaxşı bir mükafatla qarşılaşmasıdır.
“Güman etməyin ki, Şeyx Şəban azan verməyinə muzd alırdı” cümləsində isə “savab” sözünün əks mənası nəzərdə tutulmaqla, Şeyxin azan verməsinin maddi bir məqsəd güdmədən, yalnız Allaha yaxınlaşmaq üçün, yəni savab qazanmaq üçün etdiyi vurğulanır. Bu cümlədə savabın əksinə, maddi mənfəət əldə etmək əməli vurğulanır.
Savab sözü müxtəlif kontekstlərdə istifadə oluna bilər: “O, yaxşı əməllərinə görə böyük savab qazandı.”, “Sədəqə vermək böyük savabdır.”, “Dua etmək Allah yanında savabdır.” kimi cümlələrdə savab sözü yaxşı əməlin mükafatını və Allah yanında qəbul olunmasını ifadə edir.