Sazişçilik (is.): Sinfi düşmənlərlə barışıq və ya uzlaşma əldə etməyə yönələn siyasi və ya sosial bir yanaşma. Bu, sadəcə fərdi səviyyədə bir barışıqdan daha geniş bir məfhumdur və müəyyən bir ideologiya və ya siyasi strategiya çərçivəsində həyata keçirilir. Sazişçilik, münaqişənin həll edilməsi üçün güzəştə getməni, müqavilə bağlamanı və ya kompromisləri əhatə edir. Mühüm bir xüsusiyyəti isə sinfi düşmənlər ilə olan münasibətlərin dəyişdirilməsi və bəlkə də yenidən təyin edilməsinə yönəlməsidir.
Mənşəyi: Sözün "saziş" komponenti fars dilindən götürülmüşdür və "razılaşma, müqavilə" mənasını verir. "-çilik" isə Azərbaycan türkcəsində isim yaradan şəkilçi olaraq işlənir, fəaliyyət, hal və ya keyfiyyəti bildirir. Beləliklə, sazişçilik sözü özündə sinfi düşmənlərlə müqavilə bağlama, onlarla razılığa gəlmə fəaliyyətini ifadə edir.
Fərqli cümlələrdə işlənməsi:
Misal 1 (Siyasi kontekst): "Bəzi siyasi partiyalar hökumətlə sazişçilik yolu ilə müəyyən məsələlərdə razılığa gəlməyə çalışırlar." Bu cümlədə sazişçilik, siyasi güzəştlər verərək, hədəflərə nail olmaq üçün bir strategiya kimi təqdim edilir.
Misal 2 (Tarixi kontekst): "Sovet dövründə bəzi müxalif qrupların sazişçilik siyasəti tənqid olunmuşdur." Bu cümlədə, sazişçilik tarixi bir kontekstdə ideoloji mübarizənin bir hissəsi kimi təqdim edilir və bu siyasətə olan münasibət tənqidi xarakter daşıyır.
Misal 3 (Sosioloji kontekst): "İşçilərlə patronlar arasında sazişçilik əmək mübahisələrinin qarşısını almaq üçün vacibdir." Bu cümlədə sazişçilik sosial sabitliyi qorumaq üçün tərəflərin qarşılıqlı güzəştə getməsini və razılaşmaya gəlməsini ifadə edir.
Qeyd: Sazişçilik, müəyyən bir siyasi və ya ideologiya çərçivəsində müsbət və ya mənfi qiymətləndirilə bilər. Bu, kontekstdən asılıdır və həmişə tənqidə məruz qala bilər, xüsusilə də sinfi mübarizənin kəskin olduğu hallarda.