Senyor (lat. senior – böyük) termini, Qərbi Avropa orta əsrlərində öz ərazisi üzərində yüksək səviyyədə hakimiyyətə malik olan torpaq sahibini, feodal lordunu ifadə edir. Bu terminin kökü latın dilindəki "senior" sözündəndir ki, "böyük", "yaşca böyük", "üstün" mənalarını verir. Orta əsr kontekstində isə bu söz, sosial iyerarxiyada yuxarıda yer alan, torpaq mülkiyyətinə və siyasi hakimiyyətə sahib olan bir şəxsi təsvir edir.
Senyor öz ərazisi – senyoriyası (feod) üzərində suveren (müstəqil) və ya yarı-suveren hakimiyyətə malik idi. Bu hakimiyyət müxtəlif səviyyələrdə ola bilirdi: bəzi senyorlar daha böyük feodal lordlara tabe olarkən, bəziləri isə demək olar ki, tam müstəqil idilər. Onların hakimiyyəti vergi toplamaq, ədalət mühakiməsi aparmaq, hərbi qüvvə yaratmaq və yerli əhalini idarə etmək kimi geniş səlahiyyətləri əhatə edirdi.
Senyorluq sistemi, feodalizmin əsasını təşkil edir və orta əsrlər cəmiyyətinin sosial və siyasi strukturunun ayrılmaz hissəsi idi. Senyorlar öz vasalları ilə mürəkkəb münasibətlər şəbəkəsi qurur, torpaq müqabilində hərbi xidmət və digər vəzifələrin yerinə yetirilməsini tələb edirdilər. Bu münasibət qarşılıqlı asılılıq və vəfalılıq üzərində qurulmuşdu.
Müasir dilçilikdə "senyor" termini daha çox tarixi kontekstdə işlənir və orta əsrlər Avropasının feodal sistemini izah edərkən istifadə olunur. Məsələn: "Orta əsrlərdə senyorlar öz vasallarından sədaqət andı alırdı.", "Senyorun ərazisində yaşayan kəndlilər ona vergi ödəyirdilər.", "Senyorun sarayı qəsəbənin mərkəzində yerləşirdi." kimi cümlələrdə istifadə olunur. Lüğətin əsas mənasından fərqli olaraq, "böyük adam" mənasında ümumi dilin tərkib hissəsi kimi istifadə olunmur.