Seyrəkbığ sifəti, əsasən kişi üçün işlədilən bir söz olub, bığının sıxlığına, qalınlığına istinad edir. Lüğətlərdəki "bığı seyrək olan, qalın olmayan" tərifi, sözün əsas mənasını əks etdirir, lakin tam mənzərəni verməyə bilər. Seyrək sözü, burada “az”, “nadir”, “saz” mənalarında işlənir və bığdakı tüklərin sayının və sıxlığının azlığını ifadə edir. Yəni, seyrəkbığlı kişi, sıx və qalın bığa malik olmayan, bığ tükləri az və nadir olan kişidir. Bığının tam olmaması deyil, az və nadir olması ön planda qalır.
Sözün mənşəyinə nəzər salsaq, "seyrək" və "bığ" sözlərinin birləşməsindən əmələ gəldiyini görürük. "Seyrək" fars mənşəli olub, "az", "nadir", "saz" mənalarında işlənir. "Bığ" isə türk mənşəli bir sözdür və üzün üst dodaq nahiyəsində bitən tükləri ifadə edir. Beləliklə, "seyrəkbığ" sözü, leksik baxımdan tam şəffaf və anlaşıqlıdır.
Cümlə içində istifadəsinə nümunələr: "O, seyrəkbığlı, gözləri parlayan bir kişiydi." bu cümlədə seyrəkbığ kişinin xarici görünüşünün bir detalı kimi təsvir edilir. Başqa bir nümunə: "Seyrəkbığlı qoca, əlindəki qamışa söykənərək yavaş-yavaş addımlayırdı." Burada isə seyrəkbığ, qocanın fiziki görünüşünü tamamlayan bir xüsusiyyət olaraq təqdim olunur. Sözün işlənməsində, əsasən fiziki görünüşün təsvirində və ya portret xarakteristikasında istifadə olunduğunu müşahidə etmək olar. Həmçinin, məcazı mənada, "azlığı", "nadirliyi" ifadə etmək üçün də istifadə edilə bilər (məsələn, "seyrəkbığ fikirlər"). Ancaq bu istifadə üsulu, daha az rast gəlinən bir üsuldur.