Sədd (ər. سدّ - maneə, maneə törədən şey) sözü Azərbaycan dilində bir neçə mənada işlənir. Əsas mənası müxtəlif materiallardan hörülmüş, müəyyən bir sahəni əhatə edən, müdafiə, ayırma və ya yönləndirmə funksiyasını yerinə yetirən binalardır. Bu mənada "sədd" sözü divar, hasar, bənd, qalxan kimi sözlərlə sinonim kimi istifadə oluna bilər.
Daha geniş mənada "sədd" maneə, əngəl, qarşıdurma mənasında da işlənə bilər. Məsələn, “qabağımıza çıxan səddi aşmaq”, “onun qarşısına çıxan səddlər” ifadələrində olduğu kimi. Bu mənada "sədd" abstrakt bir maneəni, fiziki deyil, mənəvi və ya sosial bir çətinliyi ifadə edir. Belə hallarda "sədd" sözü "maneə", "əngəl", "çətinlik" kimi sözlərlə sinonim ola bilər.
Tarixi mənbələrdə və ədəbiyyatda "sədd" sözü həmçinin hərbi əhəmiyyətli qurğuları, düşmənin hücumundan qorunmaq üçün inşa edilən müdafiə istehkamlarını ifadə etmək üçün də istifadə olunmuşdur. Bu mənada, sədd anlayışı şəhər divarları, qalalar və ya müdafiə xətləri ilə əlaqələndirilə bilər. Misal olaraq, “düşmən səddini yararaq irəlilədilər” və ya “sədd arxasında gizlənmişdilər” ifadələrini göstərmək olar.
Ədəbiyyatda istifadəsinə nəzər salsaq, “sədd boyu” ifadəsi səddin bütün uzunluğu boyu mənasını verir. Verilən nümunə cümlədə (“Bütün sədd boyu dalbadal atılan tüfənglərin arası kəsilmir”) “sədd” sözü konkret olaraq müdafiə xətti və ya hərbi qurğu kimi istifadə olunur və həmin xətt boyunca davamlı atəşin təsvirini verir.
Qısacası, "sədd" sözü kontekstdən asılı olaraq fiziki bir maneədən tutmuş, mənəvi, sosial və ya hərbi bir çətinliyə qədər müxtəlif mənalarda işlənə bilən çoxmənalı bir sözdür.