Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində "sələm" sözü əsasən "müamilə"nin 3-cü mənası kimi izah olunur. Lakin bu izah kifayət qədər geniş deyil və sözün bütün məna çalarlarını əhatə etmir. Daha dəqiq və geniş bir izah vermək üçün "sələm" sözünün tarixi köklərinə, etimologiyasına və istifadə kontekstlərinə nəzər salmaq lazımdır.
Ərəb mənşəli olan "sələm" (سلم) sözü əslində "əmanət", "etibar", "güvən" mənalarını daşıyır. Bu mənada, "sələm" verilməsi bir növ etibar əsasında maliyyə köməyi, borc vermək deməkdir. Lakin bu kömək faizsiz və ya az faizlə verilir və adətən qohum-qardaş, dost və ya tanışlar arasında olur. Beləliklə, "sələm" sadəcə pul vermək deyil, həm də tərəflər arasındakı etibar və qarşılıqlı münasibətlər əsasında qurulmuş bir maliyyə əməliyyatıdır.
Nəriman Nərimanovun misalında göstərildiyi kimi, "Əmi qeyri adamlara da sələmlə pul verərdi" cümləsində "sələm" sözü geniş mənada, yəni qeyri-rəsmi borc vermək, kredit vermək mənasında işlənir. Burada əsas vurğu verilmə üsuluna deyil, əməliyyatın mahiyyətinə - pul köməyinin verilməsinə yönəlib. Qeyri-rəsmi olmasının səbəbi isə rəsmi bank və ya kredit müəssisələri vasitəsilə deyil, şəxsi əlaqələr əsasında həyata keçirilməsidir.
Başqa bir kontekstdə, "sələm" sözü daha çox məhəbbət, salamlaşma, xeyir-dua mənasında da işlənə bilər. Lakin bu məna, maliyyə mənasından fərqli olaraq, daha az yayılmışdır və ədəbiyyatda daha çox metaforik mənada istifadə olunur. Məsələn, "sələm olsun sənin əməllərinə" kimi ifadələrdə "sələm" sözü xeyir-dua, tərif mənasında işlənir.
Yekun olaraq, "sələm" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsas mənası etibar, güvən əsasında verilən maliyyə yardımı, borc və ya kredit deməkdir. Bu məna, həm rəsmi, həm də qeyri-rəsmi əlaqələr çərçivəsində istifadə oluna bilər.