Sərlövhəli sifəti, əsas mənası olaraq, "sərlövhəsi olan", "sərlövhə qoyulmuş" mənalarını ifadə edir. Bu, hər hansı bir mətn, sənəd, əsər və ya bölmənin başlığının, yəni sərlövhəsinin mövcudluğunu bildirir. Sözün özü "sərlövhə" kökünə "-li" sifət şəkilçisinin artırılması ilə əmələ gəlmişdir. "-li" şəkilçisi bir şeyin keyfiyyətini, xüsusiyyətini ifadə edir və bu halda "sərlövhəyə malik olma" mənasını daşıyır.
Sözün işlənməsinə nümunə olaraq verilən "Sərlövhəli məktub" ifadəsi, sərlövhəsi olan, yəni başlığı yazılmış bir məktubu göstərir. Başqa bir nümunədə isə "Bu şeir Lermontovun “Mələk” sərlövhəli mənzuməsinə nəzirədir" cümləsində "sərlövhəli" sifəti Lermontovun əsərinin başlığının olduğunu vurğulayır. Yəni "Mələk" adlı başlığa malik mənzumə nəzərdə tutulur. Bu nümunələr göstərir ki, "sərlövhəli" sözü həm sadə mətnlər, həm də ədəbi əsərlər üçün istifadə oluna bilər.
Daha geniş mənada, "sərlövhəli" sözü müəyyən bir mövzunu, məqsədi və ya təsviri aydın şəkildə ifadə edən başlığa malik olan hər hansı bir şey üçün istifadə oluna bilər. Məsələn, "sərlövhəli cədvəl", "sərlövhəli sənəd", "sərlövhəli fəsil" kimi ifadələr də bu sifətin geniş məna dairəsini göstərir. Beləliklə, "sərlövhəli" sözü sadəcə fiziki varlığı olan sənədlər üçün deyil, həmçinin məntiqi və struktur cəhətdən təşkil olunmuş hər hansı bir sistem və ya məlumat qruplaşması üçün də istifadə oluna bilər.
Qısaca olaraq, "sərlövhəli" sözü bir şeyin aydın və dəqiq şəkildə müəyyən olunmuş başlığına malik olmasını ifadə edən universal bir sifətdir.