Sərraf sözü ərəb mənşəli olub, "sərrafe" (صَرّاف) kökündən törəmişdir. "Sərraf" sözünün əsas mənası "pul dəyişən", "pul ticarəti ilə məşğul olan" deməkdir. Tarixən sərraflar sadəcə pul dəyişməklə kifayətlənməmiş, eyni zamanda qızıl və gümüş kimi qiymətli metalların təmizliyini yoxlayıb, onların qiymətini müəyyənləşdirərək ticarətini həyata keçirmişlər. Beləliklə, sərraf peşəsi həm pul dövriyyəsinin, həm də qiymətli metallar bazarının tənzimlənməsində mühüm rol oynayırdı.
Müasir Azərbaycan dilində "sərraf" sözü əsasən pul dəyişməklə məşğul olan şəxs kimi başa düşülür. Lakin, tarixi kontekst nəzərə alındıqda, sözün mənası daha genişdir və qiymətli metalların alqı-satqısı, onların təmizliyinin yoxlanılması və qiymətləndirilməsini də əhatə edir. Məsələn, "O, qədim sikkələrin sərrafı idi" cümləsində sərraf sözü həm pul dəyişmə, həm də qiymətli metalların, xüsusən də qədim sikkələrin bilik və bacarıqla təhlil edilməsini ifadə edir.
Bəzi hallarda "sərraf" sözü məcazi mənada da işlənə bilər. Məsələn, "O, sözlərin sərrafı idi" cümləsində "sərraf" sözü sözləri ustalıqla işlədən, onların dəyərini bilən və düzgün tətbiq edən şəxs mənasında işlənir. Bu isə sözün mənasının zamanla genişləndiyini və kontekstdən asılı olaraq fərqli mənalarda işlənə bildiyini göstərir.
Yuxarıda verilmiş nümunədəki cümlə ("…Kağızlarını yoxladığım zaman sərrafların yanında yüz min tümən əmanət pul qoyulduğunu...") sərrafların pulun etibarlı saxlanılması üçün də istifadə olunduğunu göstərir. Yəni, sərraflar yalnız pul dəyişməklə deyil, həm də pulun etibarlı şəkildə saxlanması və mühafizə olunması xidmətlərini də göstərirdi.