Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində "sərvqəd" sözü ümumiyyətlə "sərvboylu" sözünün sinonimi kimi qeyd olunur. Lakin bu, sözün tam mənasını əks etdirmir. Daha dəqiq ifadə etmək üçün, "sərvqəd" sözünün mənşəyini və istifadəsini nəzərə almaq lazımdır. "Sərv" sözü fars mənşəli olub, hündür boylu, əzəmətli ağacı, xüsusilə də sərv ağacını ifadə edir. "Qəd" isə farsca "boy, hündürlük, qamət" mənalarına malikdir. Beləliklə, "sərvqəd" sözünün leksik mənası "sərv kimi boylu, hündür boylu, qamətli, əzəmətli" kimi təyin oluna bilər.
Lüğətlərdəki "sərvboylu" ilə sinonimlik, əsasən, "hündür boylu olma" mənasına fokuslanır. Lakin "sərvqəd" sözü, yalnız hündürlüyü deyil, həm də bu hündürlüyün yaratdığı görkəmli, əzəmətli, qürurlu görünüşü ifadə edir. Sadəcə hündür olmaq deyil, hündürlüyün gözəlliyini, incəliyini, qamətini də əhatə edir. Bu baxımdan, "sərvqəd" "sərvboylu"dan daha poetik və təsviri bir ifadədir.
Misal olaraq verilən beyt də bu fikri təsdiq edir: "Getdi başından, könül, ol sərvqəddin sayəsi; Ağla kim, idbarə təbdil oldu iqbalın sənin". Bu beytdə "sərvqəd" sözü, sevgiliyə aid edilərək, onun hündür boyundan və bu boyun yaratdığı əzəmətli və cəlbedici görünüşündən bəhs edilir. Sadəcə boy deyil, bu boyun sevgilidə oyandırdığı təəssürat ön plana çəkilir. "Sərvboylu" sözü bu incəliyi və poetik təsviri tam olaraq verə bilməzdi.
Yekun olaraq, "sərvqəd" sözü, "sərvboylu" sözündən daha zəngin mənaya malikdir və hündür boylu olmaqdan əlavə, bu boyun yaratdığı əzəmətli, gözəl və cəlbedici görünüşü, qaməti, həmçinin poetik bir təsviri ifadə edir. Müxtəlif cümlələrdə istifadəsi isə əsasən, gözəllik, qamət və əzəmət ilə əlaqədardır. Məsələn, "O, sərvqəd bir gənc idi" cümləsində yalnız boyu deyil, gözəlliyi və qaməti də nəzərdə tutulur.