Səthi (ər. səth + -i) sifət və zərf kimi işlənən bir sözdür. Əsas mənası “səthə aid olan” deməkdir. Bu mənada səthi sözü, bir şeyin səthinə, xarici görünüşünə, zahiri tərəfinə aid olan xüsusiyyətləri, keyfiyyətləri və ya hadisələri ifadə edir. Məsələn, "səthi təmizlik", "səthi nəzarət", "səthi toxunma" ifadələrində səthi sözü cismin yalnız səthinin təmizliyini, nəzarətin yalnız xarici görünüşü ilə məhdudlaşdığını, toxunmanın səthi olduğunu göstərir.
Səthi sözünün daha geniş və məcazi mənası isə "dərin olmayan, dayaz, çox məhdud, qeyri-ciddi" deməkdir. Bu mənada səthi sözü, bir məsələyə, hadisəyə, münasibətə və ya biliyə qarşı səthi yanaşmanı, dərinə varmamağı, ətraflı öyrənməməyi, ciddiyyətsizliyi bildirir. Məsələn, "səthi bilik", "səthi təhlil", "səthi münasibət" ifadələrində səthi sözü biliyin natamam, təhlilin qeyri-dəqiq, münasibətin isə ciddi və dərin olmayan olduğunu ifadə edir. Bu mənada, səthi sözü, mövzunun mahiyyətinə varmadan, yalnız xarici görünüşünə diqqət yetirilməsini, qərarsız və sığ düşüncə tərzinin əksini tapır.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, ərəb mənşəli "səth" sözündən törədiyini görürük. "Səth" özü də "üstdə olan, görünən hissə" mənasını verir. Bu məna, "-i" şəkilçisinin əlavə olunması ilə sifət halına çevrilərək "səthinə aid olan" mənasını qazanır. Lakin zamanla dilin inkişafı ilə bu məna genişlənərək, məcazi mənalar da qazanmışdır.
Cümlə içində istifadə nümunələri:
- O, məsələyə səthi yanaşdı.
- Onun biliyi çox səthi idi.
- Səthi təmizlik yanıltıcı ola bilər.
- Səthi olaraq hər şey yaxşı görünür, amma dərinə getdikdə problemlər aşkar olur.
- Tədqiqatının nəticələri olduqca səthi və qeyri-dəqiq idi.