Sığallı sifəti, əsasən "hamar", "səliqəli" və "düzgün" mənalarını ifadə edir. Lakin bu mənaların arxasında daha dərin bir məna yatır. "Sığal" sözü özü də toxunma hərəkətinə, xüsusilə incə və xoş bir toxunmaya işarə edir. Buna görə də "sığallı" sözü sadəcə hamarlığı deyil, həm də bu hamarlığın əldə edilməsindəki diqqət və qayğını, incə işlənməni ifadə edir. Bir səthi sığallamaq, onu hamarlaşdırmaq, gözəlləşdirmək deməkdir. Sığallı saçlar sadəcə hamar deyil, həm də baxımlı, diqqətlə düzəldilmiş, gözəl görünüşlü saçlardır.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "sığal" felinin kökü qədim türk dillərindəki "sıq-", "sıqıl-" fel kökündən törəmişdir. Bu kök "sıxmaq", "sıxılmaq", "bərk basmaq" kimi mənaları özündə ehtiva edir. "Sığal"da isə bu sıxmanın incə, yumşaq bir tərzi əks olunur. Yəni, bir səthi hamarlaşdırmaq üçün ona yumşaq və diqqətli şəkildə toxunulur. Beləliklə, "sığallı" sifəti bu incə toxunmanın nəticəsini, yaranan gözəlliyi və nizamiyyəti ifadə edir.
Cümlə içərisində istifadəsinə baxaq: "Sığallı saçlar" ifadəsi, həm hamar və parıltılı, həm də baxımlı və gözəl saçları təsvir edir. Misal üçün, şeirdəki "Tellərin sığallı, gözlərin şəffaf" misrasında "sığallı" sifəti saçların hamarlığını, gözəlliyini və diqqətlə qayğı görüldüyünü vurğulayır. Bu, sadəcə fiziki bir təsvir deyil, həm də bir gözəllik, incəlik və zəriflik ifadəsidir. Başqa bir nümunə olaraq, "Sığallı masa səthi" ifadəsi masanın səliqəli, hamar və cızığı olmayan, gözəl bir səthə malik olduğunu göstərir. Bu da onun üzərində diqqətlə işləndiyini, baxım görüldüyünü bildirir. Yəni, "sığallı" sözü sadə bir təsvir vasitəsindən çox, bir əhval-ruhiyyə, bir zəriflik və incəlik ifadə edən bir vasitədir.