Sinonimika [yun. synōnymos – eyni adlı] Dilçilik terminidir. Sinonimiyanın əhatə dairəsi iki əsas mənaya malikdir:
1. Sinonimlər sistemi: Bir dilin lexikasında eyni və ya yaxın mənalı sözlərin (sinonimlərin) cəmi, onların qarşılıqlı əlaqələri, məna fərqləri və istifadə sahələri. Bu mənada sinonimika, konkret bir dilin sinonimik ehtiyatının təhlili, təsnifatı və təsvirini əhatə edir. Müəyyən bir sözün sinonimlərinin müəyyən edilməsi, onların arasında seçmənin meyarlarının müəyyənləşdirilməsi, kontekstə görə istifadənin səciyyələndirilməsi kimi məsələlər sinonimikanın əsas araşdırma mövzularını təşkil edir. Məsələn, "böyük" sözünün sinonimləri "nəhəng", "hündür", "əzəmətli", "gənc", "yaşlı" və s. ola bilər. Lakin bu sözlərin hamısı hər kontekstdə bir-birinin əvəzinə işlədilə bilməz. Sinonimikanın bu aspekti konkret sinonimik sıraların (məsələn, "qorxu" sinonimləri: "dəhşət", "qorxu", "vahimə", "xof") və onların məna nüanslarının araşdırılmasını nəzərdə tutur.
2. Sinonimlərin tədqiqi ilə məşğul olan dilçiliyin sahəsi: Leksikologiyanın (söz ehtiyatının öyrənilməsi) bir bölməsi olaraq sinonimika sinonimlərin quruluşunu, inkişafını, funksiyalarını, sistematik təşkilini və onların dilin ümumi strukturunda yerini araşdırır. Bu sahə sinonimlərin yaranma yollarını (məsələn, əcnəbi sözlərin mənimsənilməsi, məcazi məna əmələgəlməsi), məna fərqlərini (semantik diffensiasiya), sinonimik sıraların strukturunu və funksiyasını, sinonimlərin stilistik xüsusiyyətlərini təhlil edir. Sinonimikanın bu aspekti daha çox nəzəri xarakter daşıyır və dilin leksik sisteminin təşkili haqqında ümumi nəticələr çıxarmağa imkan verir.