Slavyanlar sözü cəm halda işlənir və Avropada yaşayan, dil və mədəniyyətcə bir-birinə yaxınlığı ilə seçilən geniş bir xalqlar qrupunu ifadə edir. "Slav" kökünün etimologiyası tam aydın olmasa da, köhnə slavyan dillərindəki "slava" (şöhrət, şan) sözü ilə əlaqələndirilməsi geniş yayılmış bir fikirdir. Bu, slavyan xalqlarının özünü şanlı, şərəfli adlandırması ilə əlaqələndirilə bilər. Bəzi tədqiqatçılar isə "slovu" (söz) kökünə istinad edirlər, bu da slavyan xalqlarının öz dillərinə və ünsiyyət qabiliyyətinə verdikləri əhəmiyyəti vurğulayır.
Slavyan xalqları üç əsas qrupa bölünür: şərqi slavyanlar (ruslar, ukraynalılar, belaruslar), qərbi slavyanlar (polyaklar, çexlər, slovaklar, sorblər, kaşublar) və cənubi slavyanlar (bolqarlar, serblər, xorvatlar, slovenlər, makedoniyalılar, bosniyalılar, monteneqrolular). Bu bölünmə əsasən coğrafi yerləşməyə və dillərin qarşılıqlı oxşarlığına əsaslanır, lakin hər bir qrup daxilində də dialekt və alt qruplar mövcuddur. Bütün bu xalqların tarixi, mədəniyyəti və adət-ənənələri arasında ortaq cəhətlər olsa da, hər birinin özünəməxsus xüsusiyyətləri vardır.
Slavyanlar sözü müxtəlif kontekstlərdə istifadə oluna bilər: məsələn, "Slavyan xalqlarının tarixi çox zəngindir", "Slavyan dilləri Hind-Avropa dil ailəsinə aiddir", "Slavyan mədəniyyəti dünyanın müxtəlif ölkələrində öz əksini tapıb". Bu cümlələrdə sözün cəm halda işlənməsi və ümumi bir qrup kimi slavyan xalqlarından bəhs edilməsi diqqət çəkir.
Qeyd etmək lazımdır ki, slavyan xalqlarının təsnifatı mütləq deyil və bəzi təsnifatlarda fərqlər mövcuddur. Məsələn, bəzi tədqiqatçılar müəyyən qrupları fərqli qruplara aid edə bilərlər, və ya alt qruplar arasında daha incə fərqləndirmələr edə bilərlər. Ancaq ümumilikdə üç əsas qruplaşma (şərqi, qərbi və cənubi slavyanlar) geniş şəkildə qəbul edilmiş və istifadə olunmuş bir təsnifatdır.