Spirant (latıncadan gəlmişdir) fonetikada nəfəsli samit səslərin ümumi adıdır. Bu səslərin əmələ gəlməsi zamanı səs telləri titrəmir, hava axını isə dilin və ya dodaqların yaratdığı darlıqdan keçərək sürtünmə əmələ gətirir. Bu sürtünmə səs əmələ gətirir. Spirantlar, əslində, sürtünməli samitlərin geniş bir qrupunu əhatə edir.
Azərbaycan dilində spirantlara misal olaraq [f], [v], [s], [z], [ş], [ʒ], [x], [ɣ], [h] səslərini göstərmək olar. Bu səslərin hamısı hava axınının bir maneə ilə sürtünməsi nəticəsində əmələ gəlir. Bunların bəziləri (məsələn, [f], [s], [ş], [x], [h]) kar, bəziləri isə (məsələn, [v], [z], [ʒ], [ɣ]) səsli spirantlardır. Kar spirantların tələffüzü zamanı səs telləri titrəmir, səsli spirantlarda isə titrəyir.
Spirantların tələffüz yeri və üsulu müxtəlif ola bilər. Məsələn, [f] və [v] səsləri dodaqların bir-birinə yaxınlaşması ilə əmələ gəlir (dodaq spirantları), [s] və [z] səsləri dişlərin arxasında dilin mövqeyi ilə (diş arxası spirantları), [ş] və [ʒ] səsləri isə dilin alveolalarla (diş ətli hissə) təması ilə (alveolyar spirantları) əmələ gəlir. [x] və [ɣ] səsləri isə udlaqda əmələ gələn sürtünmə nəticəsində yaranır (udlaq spirantları). [h] səsi isə həlqədə əmələ gələn hava axınının sürtünməsi ilə əmələ gəlir (həlqə spirantı).
Spirantlar müxtəlif dillərdə fərqli fonetik xüsusiyyətlərə malik ola bilər və bəzi dillərdə digərlərinə nisbətən daha çox yayılmışdır. Onların morfoloji və sintaksis funksiyaları da fərqlidir, məsələn, fərqli fellərin, isim və sifətlərin fərqləndirilməsində rol oynaya bilərlər. Azərbaycan dilində spirantların düzgün tələffüzü sözlərin doğru anlaşılması üçün vacibdir.