Sünbül sözü, əsasən, taxıl bitkilərinin çiçək qruplaşmasının xüsusi bir forması üçün işlədilən bir termindir. Lüğətlərdəki "taxıl bitkilərinin gövdəsinin başında dənlərin yerləşdiyi hissə" tərifi, sünbülün əsas xüsusiyyətini, yəni dənlərin yerləşməsini qeyd etsə də, daha geniş məna və morfoloji xüsusiyyətlərini əhatə etmir. Sünbül, botanikada inflorescences (çiçək qruplaşmaları) növlərindən biri olaraq təsnif edilir. Çiçəklər, bir ox ətrafında sıx, əsasən oturmuş şəkildə düzülmüşdür. Bu ox, uzun və nazik ola bilər, və ya daha qısa və qalın ola bilər.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "sünbül" sözünün ərəb mənşəli olduğunu görərik. Ərəbcə "سنبلة" (sunbula) sözündən götürülmüşdür və "buğda başağı", "arpanın başağı" mənalarını verir. Beləliklə, sözün kökü, taxıl bitkilərinin məhsulvermə qabiliyyəti ilə sıx bağlıdır.
Sünbülün mənasını daha dəqiq şəkildə ifadə etmək üçün, aşağıdakı kimi genişləndirmək olar: Sünbül, ümumiyyətlə, uzun və nazik bir oxu ətrafında sıx bir şəkildə düzülmüş, əsasən oturmuş çiçəklərdən ibarət olan bir çiçək qruplaşmasıdır. Bu qruplaşma, taxıl bitkiləri (buğda, arpa, çovdar, yulaf və s.) üçün xarakterikdir və bu bitkilərdə dənli hissənin yerləşdiyi əsas quruluşdur. Bu xüsusiyyəti ilə sünbül başağı, başqa çiçək quruluşlarından (məsələn, salxım, şemsiyə) fərqlənir.
Cümlədə istifadəsinə nümunələr:
- Buğdanın sünbülləri qızılı rəngə boyanıb.
- Arpa tarlası hər tərəfdən yaşıl sünbüllərlə örtülmüşdü.
- Küləyin təsiri ilə sünbül başları əyilmişdi.
- O, əlindəki sünbülü diqqətlə araşdırırdı.
Göründüyü kimi, "sünbül" sözü həm konkret (məsələn, "qızılı sünbül"), həm də abstrakt (məsələn, "sünbülün gözəlliyi") mənalarda işlənə bilir.