Süvar sözü köhnəlmiş zərfdir və fars mənşəlidir ( فارس). Lüğətlərdə verilən mənası "ata və ya başqa heyvana minmiş" kimi təqdim olunsa da, bu tərif kifayət qədər geniş və dəqiq deyil. Daha dəqiq ifadə etmək üçün "at üstündə olan" və ya "atlı" ifadələrini istifadə etmək olar. Lakin, "süvar" sadəcə atlı olmaqdan daha çox məna daşıyır.
Tarixi kontekstdə, "süvar" sözü əsasən hərbi təşkilatlanmaya aid idi. Yəni, atlı əsgər, atlı dəstə, atlı qoşun kimi mənalarda işlənirdi. Belə ki, "süvar qoşunu" deyəndə təkcə atlı adamlar yox, əsgər kimi təşkil olunmuş, təlim keçmiş və hərbi vəzifələr daşıyan bir qrup nəzərdə tutulur. Bu mənada, "süvar" sadəcə "atlı" mənasından daha çox, hərbi bir termin kimi qəbul edilməlidir.
Müasir Azərbaycan dilində "süvar" sözü nadir hallarda işlənir və əsasən ədəbi əsərlərdə, tarixi kontekst tələb edən məqamlarda və ya köhnə üslubda yazılan mətnlərdə rast gəlinir. Məsələn, Mirzə Fətəli Axundzadənin əsərlərində olduğu kimi. Əgər müasir bir mətn yazırsınızsa, "atlı", "sürücü", "minmiş" kimi sinonimlərdən istifadə etmək daha məqsədəuyğundur. "Süvar" sözünün istifadəsi mətnə köhnə və ya tarixi bir hava qatmaq üçün seçilə bilər.
Cümlə içində istifadəsi nümunələri:
- "Nagah bir süvar peyda oldu." (Bu cümlədə "süvar" sözü gözlənilmədən görünən atlı əsgəri və ya atlı şəxsi ifadə edir.)
- "Qədim süvar dəstələri düşməni məğlub etdilər." (Tarixi bir kontekstdə atlı əsgər birliklərini ifadə edir.)
- "O, cəsur bir süvar idi." (Cəsarətli atlı əsgər və ya atlı şəxs.)
Qısacası, "süvar" sözü "atlı" mənasını ehtiva etsə də, tarixi və hərbi kontekstdə daha zəngin və spesifik bir mənaya malikdir. Müasir dil istifadəsində isə daha az işlədilir və digər sinonim sözlərlə əvəz olunmalıdır.