Şad [fars. شاد] sif. Bu söz fars dilindən keçmişdir və əsas mənası “sevincli”, “şən” deməkdir. Lüğətlərdə sadəcə "sevinən, şən, fərəhli, məmnun" kimi təriflənməsi sözün zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir. "Şad" yalnız sadə sevinci deyil, daha dərin, ruhu bürüyən bir xoşbəxtlik vəziyyətini ifadə edə bilir. Həm daxili, həm də xarici təzahürləri əhatə edir.
Sözün işlənmə sahəsini genişləndirmək üçün nümunələrə daha ətraflı baxaq: "Şad adam" ifadəsi yalnız üzündə təbəssüm olan bir insanı deyil, həm də daxilən sülh və rahatlıq hiss edən, həyatdan razı olan bir şəxsi ifadə edə bilər. "Şad üz" ifadəsi isə yalnız fiziki ifadəni deyil, həm də sevincin, xoşbəxtliyin əks olunduğu bir simanı göstərir. "Şad gözlər" isə həyəcan və coşqunu ifadə edə bilər.
"Könlü şad olmaq" ifadəsi isə tamamilə daxili vəziyyəti əks etdirir. Bu, sadəcə bir məmnunluq deyil, ruhun dərin bir məmnuniyyət və sevinc hissi ilə dolmasını göstərir. Bu ifadədə "könül" sözünün işlənməsi mənanı daha da poetik və emosional edir.
Ədəbiyyatda "şad" sözü müxtəlif kontekstlərdə işlənərək daha zəngin mənalar qazana bilər. Məsələn, "şad xəbər", "şad gün", "şad hadisə" kimi ifadələr sevinci gətirən hadisələri və xəbərləri təsvir edir. Həmçinin, "şadlıq" kimi törəmə sözlərin də geniş işlənmə sahəsi var.
Ümumiyyətlə, "şad" sözü fərəh, sevinc, məmnuniyyət, xoşbəxtlik hisslərini müxtəlif intensivlik səviyyələrində və çalarlarda ifadə edən zəngin bir leksik vahiddir. Onun sadəcə "sevinən" kimi tərif edilməsi sözün potensialını tam əks etdirmir.