Məmnuniyyət (ər.) - Duyğuların, arzuların, ehtiyacların ödənilməsindən, istəklərin gerçəkləşməsindən, istənilən vəziyyətin yaranmasından doğan xoş duyğu, razılıq, qane olmaq halı; məmnunluq.
Lüğətlərdə "məmnunluq" sözü ilə sinonim kimi göstərilsə də, "məmnuniyyət" daha çox konkret bir hadisədən doğan, müəyyən bir səbəbi olan, daha ifadəli və duyğusal bir məmnunluq halını ifadə edir. "Məmnunluq" daha ümumi, davamlı bir vəziyyətə işarə edə bilər, halbuki "məmnuniyyət" bir anlıq, ancaq o hadisə ilə əlaqədar hiss olunan bir duyğu ola bilər.
Məsələn, "Hacı Qulu dodaqlarında məmnuniyyət andıran bir təbəssüm olduğu halda dedi..." cümləsində "məmnuniyyət" sözü Hacı Qulun dediyi sözlərdən, hadisələrin gedişatından və ya başqa bir səbəbdən qaynaqlanan müsbət bir duyğunu, xoş hissini, razılığını daha aydın və obrazlı şəkildə ifadə edir. "Məmnunluq" sözü bu cümlədə "məmnuniyyət"in verdiyi incəliyi, təfərrüatı ifadə edə bilməzdi.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "məmnun" felindən törəmişdir. "Məmnun" sözünün kökü ərəb mənşəlidir və "razı olmaq, qane olmaq" mənasını verir. "-iyyət" isə isim düzəldici şəkilçi olduğundan, "məmnuniyyət" sözü "razı olmaq halına" işarə edir.
Fərqli cümlələrdə "məmnuniyyət" sözünün işlənməsinə dair nümunələr:
- Yeni evlərinin gözəlliyindən böyük məmnuniyyət duyurdular.
- Müvəffəqiyyətindən dərin məmnuniyyət hissi keçirirdi.
- Onun təriflərindən məmnuniyyətini gizlədə bilmədi.
- İşin uğurlu nəticəsi hamını böyük məmnuniyyətə qərq etdi.
Bu nümunələrdə gördüyümüz kimi, "məmnuniyyət" sözü müxtəlif kontekstlərdə, müxtəlif səviyyəli duyğuları ifadə etmək üçün istifadə oluna bilər. Ancaq hər halda, bu duyğuların müsbət, xoş və qaneedici olduğu məlum olur.