Şahnişin sözü fars mənşəlidir (شاهنشین – şah-nişin). Əslində iki hissədən ibarətdir: "şah" (شاه) – padşah, hökmdar və "nişin" (نشین) – oturan, əyləşən mənalarını verir. Beləliklə, sözün leksik mənası "şahın oturduğu yer", "şahın taxtı yerləşdiyi yer" deməkdir. Lüğətlərdə əsasən "otağın küçə tərəfə çıxan pəncərəli çıxıntısı; erker" kimi tərcümə olunsa da, bu, sözün daha çox memarlıq kontekstindəki mənasını əks etdirir.
Tarixi mənbələrə əsasən, şahnişin sadəcə pəncərəli bir çıxıntı deyil, həm də şahın və ya yüksək rütbəli şəxslərin ictimai həyatda, rəsmi görüşlərdə, qəbullarda oturduğu, xalqın onlara yaxından baxdığı, hökmdarın əzəmətini vurğulayan xüsusi dizayn edilmiş bir yer olub. Bu baxımdan, "erker" sözü tam mənasını əks etdirmir. Şahnişin, erkerdən fərqli olaraq, daha çox mərasimlər və rəsmi görüşlər üçün nəzərdə tutulub və memarlıq baxımından daha zəngin, bəzəkli ola bilərdi. Məsələn, taxt şahnişində yerləşərdi və bu, onun əhəmiyyətini daha da artırırdı.
Müasir dilədə şahnişin termini nadir hallarda işlənsə də, tarixi memarlıq abidələrinin təsvirində, ədəbiyyatda, tarixi romanlarda və sənət əsərlərində işlənməsi hələ də qarşılaşmaq mümkündür. Məsələn: "Sarayın şahnişinindən paytaxtın gözəl mənzərəsi açılırdı." və ya "Şah taxtını şahnişinin ən ön yerinə qoymuşdu." cümlələrində olduğu kimi.
Yekun olaraq, şahnişin sözü sadəcə bir memarlıq elementi deyil, həm də tarixi-siyasi və sosial bir kontekstdə şahın gücünü, əzəmətini, və xalqla əlaqəsini əks etdirən bir termindir. Onun mənasının yalnız "erker" kimi tərcümə olunması özünün əsl mənasını tam şəkildə əks etdirmir.