Şaq-şaq sözü Azərbaycan dilində zərf kimi işlənir və güclü, səsli, eşidilən bir şəkildə gülməyi, qəhqəhəni ifadə edir. Sadəcə "qəhqəhə ilə" deməkdən daha çox, bu söz gülüşün intensivliyini, coşğunu və səs-küylülüyünü vurğulayır. Sözün təsviri xarakteri ön plana çıxır; dinləyiciyə gülüşün səsini, hətta fiziki hərəkətləri canlandırmağa imkan verir.
Etimoloji baxımdan, "şaq-şaq" sözü onomatopoetikdir, yəni səsin təqlidindən əmələ gəlmişdir. Gülüşün səsini təsvir etmək üçün yaradılmış bir söz olduğundan, onun kökü və mənşəyi dəqiq bir dilə aid edilə bilməz. Ancaq bu tip sözlər əksər hallarda dilin inkişafı prosesində təbii yolla yaranır və geniş leksik vahid kimi bütün dialektlərdə istifadə olunur.
Cümlə içində istifadəsi: "Uşaqlar şaq-şaq gülərək qaçışdılar.", "Xəbəri eşidən kimi şaq-şaq gülməyə başladı.", "O, həmişə şaq-şaq gülərək həyatı sevinclə qarşılayırdı." bu cümlələrdə "şaq-şaq" zərfi gülüşün xüsusiyyətini daha yaxşı ifadə edir və cümləyə əlavə emosional rəng qatır. "Gülmək" fellərinə əlavə olaraq, "danışmaq", "söyləmək" kimi fellərlə də istifadə olunsa da, bu zaman gülüşün səsinin nə qədər güclü və eşidilən olduğunu ifadə edər.
Qısaca desək, "şaq-şaq" sözü, sadəcə gülmək hərəkətini deyil, səs-küylü, coşğun və intensiv bir gülüşü ifadə edən, obrazlı və təsviri xarakter daşıyan bir zərfdir. Dilçilik baxımından, onun onomatopoetik mənşəyi və cümlədəki ifadə qüvvəsi onun leksik əhəmiyyətini artırır.