Şaqırdamaq sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində "şaqqıldamaq" felinin 5-ci mənası olaraq qeyd olunsa da, daha geniş və dəqiq bir izah tələb edir. "Şaqqıldamaq"ın bir çox mənaları vardır və "şaqırdamaq" bu mənaların içərisində spesifik bir konteksti əks etdirir.
Etimaloji baxımdan, "şaqırdamaq" sözü, kökü bilinməyən bir söz olub, ehtimal ki, "şaq" kökünə -ır- məhsuldarlığı artırıcı əlavəsinə və -maq məsdər şəkilçisinə malikdir. "Şaq" kökü, səs-küy, qısa və yüksək səsli bir səs təəssüratı yaradır. Ona görə də "şaqırdamaq" sözü, həm səsin xüsusiyyətini (qısa, kəskin, tez-tez təkrarlanan), həm də səsi çıxaran varlığın hərəkətini (məsələn, quşun, uşağın sözlə nitqlə səs çıxarmasını) ifadə edir.
Lüğətlərdəki sadə "şaqqıldamaq" tərifi, "şaqırdamağın" ifadə etdiyi incəlikləri tam əks etdirmir. "Şaqırdamaq" daha çox, bir neçə səs çıxarmanın ardıcıl və tez-tez təkrarlanması deməkdir. Bu səslər, qısa, yüksək tonlu və ara-sıra bəzən qırıq-qırıq ola bilər. Misal üçün, uşağın şənliklə səs çıxarması, quşun nəğmə oxuması, və ya hətta dəniz dalğalarının səs-küyü "şaqırdamaq" ilə təsvir oluna bilər.
A. Şaiqin misalında ("Ağzında min bir dastan; Bülbül kimi şaqırdar.") "şaqırdamaq" bülbülün təkrarsız, zərif, və şirin səsini ifadə edir. Bu mənada, "şaqırdamaq" sadəcə "səs çıxarmaq" deyil, həm də səsin keyfiyyətini, tezliyini və təbiətini bildirir. Beləliklə, sözün işlənmə sahəsi bədii ədəbiyyatda, xüsusilə təbiətin səs-küylərini təsvir etmək üçün daha genişdir.
Qısaca, "şaqırdamaq" qısa, tez-tez təkrarlanan, yüksək tonlu səslərin ardıcıl çıxarılmasını ifadə edən xüsusi bir feldir. Bu səslərin təbiəti və tonu kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər, amma ümumi olaraq "səs-küylü", "çox səsli", "şən" kimi mənaları çağırışdırır.