Şeytan (ər. شيطان - şeyṭān) — İslam, Xristianlıq və Yəhudilikdə Allahın düşməni, pisliyin simvolu, insanları azdırmaq, yoldan çıxarmaq üçün çalışa bilir və bəşəriyyətə qarşı olan qüvvələrə başçılıq edən mifik bir varlıqdır. Terminin mənşəyi ərəb dilinə aiddir və əslində "uzaqlaşdırıcı", "ayıran", "düşən", "səcdə etməkdən çəkinən" kimi mənaları ehtiva edir. Bu, Şeytanın Allahdan uzaqlaşması və Ona itaətsizlik göstərməsi ilə sıx bağlıdır. Müxtəlif dini mətnlərdə onun Adəm peyğəmbərə səcdə etməkdən imtina etməsi, insanları azdırmaq və Allahın qəzəbinə düçar etmək cəhdləri təsvir edilir.
Şeytan, bir çox hallarda konkret bir şəxs kimi deyil, daha çox ümumi bir konsepsiya, yəni pislik, fitnə, azğınlıq, günahkarlıq və insanı doğru yoldan çıxaran hər şeyin simvolu kimi təsvir olunur. Bu mənada, "şeytan" sözü sadəcə dini kontekstlərlə məhdudlaşmır. Məsələn, "şeytan bir fikir" və ya "şeytan bir plan" kimi ifadələr, pis niyyətli və zərərli düşüncələri və ya planları təsvir etmək üçün işlədilir.
Dilçilik baxımından "şeytan" sözü müxtəlif kontekstlərdə müxtəlif mənalar kəsb edə bilir. Dini mətnlərdə birbaşa İblisə istinad olunan halda, o, əsasən Allahın düşməni, insanlığı günaha sürükləyən bir varlıq kimi təsvir edilir. Məsələn, "Şeytan insanları Allahdan uzaqlaşdırmaq üçün hər şeyi edir." cümləsində Şeytan birbaşa İblisi ifadə edir. Lakin "O, şeytanlıq etdi" cümləsində isə "şeytan" sözü pis əməl, hiyləgərlik və ya aldatma mənasında işlənir.
Qısaca, "şeytan" sözü həm dini bir konsepsiyanı, həm də ümumi mənada pisliyi, şəri, azğınlığı ifadə edən bir termindir. İstifadə sahəsindən asılı olaraq mənası dəyişə bilir, lakin əsasən mənfi konnotasiyaları ilə səciyyələnir. Sözün əsas mənası qorunsa da, müasir istifadədə məcazi mənalar da geniş yayılıb.