Tapança: İs. Müxtəlif sistemli, kiçik ölçülü, əl ilə idarə olunan odlu silah. Əsasən, qısa məsafəli atış üçün nəzərdə tutulmuşdur. Tarixən, atlı döyüşçülərin və zabitlərin yanlarında daşıdıqları silah kimi geniş yayılmışdır. Müasir dövrdə isə, özünümüdafiə, hüquq-mühafizə orqanlarının fəaliyyəti, idman atıcılığı və digər məqsədlər üçün istifadə olunur. Tapançaların bir çox növü mövcuddur və bunlar mexanizmlərinə, patron ölçülərinə, tutumlarına və digər xüsusiyyətlərinə görə fərqlənirlər.
Etimologiyası: Sözün etimologiyası dəqiq müəyyən edilməsə də, türk dillərindən götürülmə ehtimalı yüksəkdir. "Tapmaq" felləsinə əsaslanan bir törəmə ola bilər. "Tapmaq" felləsi bir neçə mənaya malikdir: tutmaq, ələ keçirmək, qazanmaq. Bu mənalardan biri, yəni "qısa məsafədə hədəfi sürətlə tutmaq" mənası ilə tapançanın işləmə prinsipinə uyğun gəlir. Digər bir ehtimal isə, fars dilindən götürülməsidir, lakin bu ehtimal daha az ehtimal olunan bir nəzəriyyədir.
Cümlədə işlənməsi: Tapança sözü müxtəlif cümlə quruluşlarında işlənə bilər:
- Obyekt kimi: "O, cibindən tapançasını çıxardı." (burada tapança əsas mövzudur)
- Atribut kimi: "Tapança patronu alış-veriş etdi." (burada tapança patronuna aid bir sifət kimi işlənir)
- Məkan ifadəsi kimi: "Tapança qoburu təmizləndi." (burada tapança, konkret bir yer adlandırılır)
- Fəal kimi: "Tərlan özünü itirməyib cibindəki tapançasını çıxardı." (burada tapança əsas məkan əməliyyatına daxildir)
- Əlavə kimi: "Polislər cinayətkarı tutmaq üçün tapança istifadə etdilər." (burada tapança əsas fəaliyyət vasitəsidir)
Ümumiyyətlə, tapança sözü silahın özünü, onun hissələrini və ya onunla bağlı olan hərəkətləri bildirir.