Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində "təkqollu" sözünün "tayqollu"ya istinad edilməsi qeyri-dəqiqdir. Hər iki sözün fonetik oxşarlığı olsa da, məna çalarları arasında fərq vardır. "Tayqollu" sözü əsasən iki qolunun uzunluğu eyni olan, proporsional bədən quruluşuna malik insanı ifadə edir. "Təkqollu" isə daha çox məcazi mənada işlənir və bir qolu olmayan, yaxud qolu əlil olan, qolu işləməyən bir insanı ifadə edir. Lüğətlərdə bu fərq aydın şəkildə göstərilməməsi səhvə yol açır.
Etimalogiyasına gəldikdə, "tək" və "qollu" sözlərinin birləşməsindən əmələ gələn "təkqollu" sözü, leksik əsasında "tək qolu olan" mənasını verir. Lakin, ədəbi dilin inkişafı zamanı bu söz daha çox məcazi mənada, yəni fiziki olaraq bir qolu olmayan və ya qolu işləməyən, qolu əlil olan insanı təsvir etmək üçün işlənməyə başlayıb. Bu mənada, söz "qolsuz" sözünün sinonimi kimi qəbul edilə bilər, lakin "qolsuz" daha çox qolu tamamilə olmayan vəziyyəti ifadə edərkən, "təkqollu" sözü bəzən qolu əlil olan, qolu tam işləməyən, lakin fiziki olaraq qolu olan insanları da əhatə edə bilər. Bu fərq nuansını lüğətlərdə vurğulamaq vacibdir.
Cümlə içində işlənmə nümunələri:
Yanlış: "O, təkqollu bir insan idi, amma çox bacarıqlı idi." (Bu cümlədə "təkqollu" sözü səhv işlənib, çünki burada "qolsuz" və ya "əlil" sözlərinin istifadəsi daha uyğundur)
Düzgün: "O, təkqollu bir insan kimi tanınırdı, çünki sağ əlini bir qəza nəticəsində itirmişdi." (Burada "təkqollu" sözü düzgün işlənib, çünki insanın qolu fiziki olaraq itmişdir)
Məcazi işlənmə: "Bu layihənin təkqollu olması onu uğursuzluğa məhkum edir." (Burada "təkqollu" sözü məcazi mənada, yəni layihənin əsas dayaq nöqtəsinin olmaması mənasında işlənilib)
Nəticə olaraq, "təkqollu" sözünün yalnız "tayqollu"ya istinad edilməsi kifayət deyildir. Sözün həm düz, həm də məcazi mənaları, etimologiyası və cümlə içində düzgün işlənməsi barədə daha ətraflı məlumat verilməlidir.