Təkləmə sözü "təkləmək" fellindən törəmiş bir isimdir. Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində əsasən "tək başına olma", "tənhalıq" mənalarında izah olunsa da, daha geniş və dəqiq bir şərhdə bu mənanın müxtəlif nüanslarını da əhatə etmək lazımdır. Sözün kökü olan "tək" sözü, say ədədinin birinci rəqəmini ifadə etməklə yanaşı, həm də "yalnız", "yalnız bir", "başqa heç kim olmadan" mənalarını da özündə cəmləşdirir. Beləliklə, "təkləmə" yalnızlığın, tənhalığın, tək qalmanın müxtəlif səviyyələrini və hətta bu vəziyyətin emosional təsirini ifadə edə bilər.
Məsələn, "Uşaq təkləmədən qorxurdu" cümləsində təkləmə, uşağın tək qalmaqdan duyduğu qorxunu ifadə edir. Burada vurğu emosional vəziyyətə yönəlib. "Yaşlı qadın təkləməyə alışmışdı" cümləsində isə təkləmə uzun müddət davam edən, adət halına çevrilmiş bir vəziyyəti bildirir. Bu vəziyyət emosional təsir baxımından neytral ola bilər. "Təkləmənin də öz ləzzəti var" cümləsində isə təkləmə, özünə qapanma, düşüncələrə dalma kimi müsbət emosiyalarla əlaqələndirilə bilər. Bu halda təkləmə, tənhalığın məcburi bir vəziyyət deyil, seçim olduğunu bildirir.
Etimoloji baxımdan, "təkləmə" sözü türk dillərində geniş yayılmış "tək" kökünün törəməsidir. Qədim türk dillərində də bu kök "bir", "yalnız" mənalarında istifadə olunurdu. "Təkləmə" sözünün işlənmə sahəsi ədəbiyyat, gündəlik danışıq və elmi ədəbiyyat olmaqla genişdir. Sözün sinonimləri olaraq "tənhalıq", "yalnızlıq", "tənha qalma" ifadələrini göstərmək olar, lakin hər birinin öz spesifik nüansları vardır. "Təkləmə" sözü daha çox emosional bir çalar daşıyır və vəziyyətin uzunmüddətliliyini və ya emosional təsirini ifadə edir.
Yekun olaraq, "təkləmə" sözü yalnız "tək olmaq" mənası ilə kifayətlənmir. Bu söz, təklənmənin müddətini, səbəbini və emosional təsirini əhatə edən daha geniş bir kontekstdə təhlil olunmalıdır. Sözün düzgün anlaşılması onun istifadə olunduğu kontekstdən asılıdır.