Tənhalıq: (ərəb. tənhā - tək, yalnız + -lıq şəkilçisi) İzahlı lüğətlərdə sadəcə "təklik, yalnızlıq, yalqızlıq, kimsəsizlik" kimi tərcümə edilən tənhalıq anlayışı daha geniş və çoxqatlı bir məna kəsb edir. Əsasən fiziki və ya sosial təklikdən daha çox, daxili, emosional bir vəziyyəti ifadə edir. Bu, insanın özünü tək, ayrı düşmüş, başqaları ilə əlaqəsiz hiss etməsidir. Bu hissiyyat sadəcə fiziki olaraq tək qalmaqla deyil, həm də ətrafındakı insanlarla emosional əlaqənin olmaması, anlaşılmama hissi, sevgi və dəstək çatışmazlığı nəticəsində də yaranır.
Tənhalıq hissini yaradan amillər müxtəlif ola bilər: sosial izolyasiya, münasibətlərdəki problemlər, sevdiyini itirmək, başqalarına qarşı inamsızlıq, özünü qəbul etməmək, həyat məqsədinin olmaması və sairə. Bu, müvəqqəti bir vəziyyət ola bilər, ancaq uzun müddət davam etdikdə depressiya, narahatlıq və digər psixoloji problemlərə səbəb ola bilər.
Misallar:
“Qəlbini dərin tənhalıq bürümüşdü.” Bu cümlədə tənhalıq, yalnız fiziki təklik deyil, daha çox emosional boşluq, dərin kədər və ümidsizlik ifadə edir.
“Şəhərin ortasında belə özünü tənhalıq içində hiss edirdi.” Burada tənhalıq, sosial əlaqələrin zəifliyi və ya keyfiyyətsizliyi nəticəsində ortaya çıxan emosional bir vəziyyət kimi təsvir olunur.
“Sənsizliyə qapılan ürəyimi dərin tənhalıq bürüyüb.” Bu ifadədə tənhalıq konkret bir insanın olmaması ilə əlaqəlidir, bu emosional bağlılığın olmaması nəticəsində meydana çıxmış tənhalıqdır.
Ədəbiyyatda, xüsusilə şeir və nəsrdə tənhalıq çox zaman insanın daxili aləminin, ruh halının ifadə vasitəsi kimi istifadə edilir. Yuxarıda verilən şeir misalında da tənhalıq şairin daxili dünyasının pərişanlığını, kədərini ifadə edir.