Təkzibedilməz sifəti, əsas mənası olaraq, təkzib olunmayan, yəni inkar edilə bilməyən, dəlillərlə sübut olunmuş, şübhəsiz və mübahisəsiz deməkdir. Bu, həm faktlara, həm də fikirlərə aid oluna bilər. Faktın təkzibedilməz olması onun həqiqiliyinə, dəqiqliyinə və sübut edilmişliyinə işarə edir. Məntiqi sübutlarla təsdiq olunan və heç bir şübhəyə yol verməyən bir həqiqət kimi başa düşülməlidir.
Sözün mənşəyinə nəzər salsaq, "təkzib" felindən və "-edilməz" əlavəsindən əmələ gəldiyini görərik. "Təkzib" ərəb mənşəli olub, "inqar etmək", "yalanlamaq" mənalarını verir. "-edilməz" isə passiv məna bildirən bir əlavədir, "edilməyən", "olan bilməyən" kimi mənalar ifadə edir. Beləliklə, "təkzibedilməz" sözü "inqar edilə bilməyən", "yalanlana bilməyən" mənasını əldə edir.
Cümlədə istifadəsinə nümunələr:
- Alimlər təkzibedilməz sübutlar əldə etdilər.
- Onun günahsızlığı təkzibedilməz faktlara əsaslanır.
- Tarix təkzibedilməz həqiqətlərlə doludur.
- Bu, təkzibedilməz bir həqiqətdir.
- Elmi kəşflər zamanla təkzibedilməz olur.
- Rəsmi sənədlərdəki məlumatlar təkzibedilməz sayılır.
Göründüyü kimi, "təkzibedilməz" sözü, bir fikrin və ya hadisənin qətiyyətli, şübhəsiz və inkar edilə bilməyən olduğunu vurğulayan güclü bir sifətdir. "Təkzibolunmaz" sinonimi ilə eyni mənaya malikdir və ədəbiyyatda bu iki forma eyni dərəcədə işlədilir.