Təqdis (ər. تقديس - taqdīs) sözü klassik ərəb dilindən Azərbaycan dilinə keçmişdir və əsasən dini kontekstdə işlənir. Lügətlərdəki "müqəddəs bilmə, müqəddəsləşdirmə, sitayiş etmə, tapınma" kimi təriflər sözün əsas mənasını əks etdirir, lakin onun incəliklərini tam şəkildə açmır.
Təqdis, bir şeyə və ya bir varlığa müqəddəs, pak və toxunulmaz xüsusiyyət vermə aktını, prosesini və ya halını ifadə edir. Bu, sadəcə sitayiş etməkdən daha geniş bir məfhumdur. Təqdis, bir obyektə, yerə, insana, hadisəyə və ya anlayışa xüsusi bir izzət və hörmət bəslənməsini, onun adi və profan həyatdan ayrı tutulmasını, ilahi və ya mənəvi bir qüvvəyə aid edilməsini nəzərdə tutur. Bu, həm də bu müqəddəsliyin qorunması və onunla əlaqədar müəyyən davranış qaydalarının yerinə yetirilməsi anlamını da özündə birləşdirir.
Məsələn, bir məbədin təqdisi, onun yalnız dini mərasimlər üçün ayrılması, təmizliyinin qorunması, müqəddəs əşyaların yerləşdirilməsi və xüsusi ayinlərin keçirilməsi ilə əlaqədardır. Eyni zamanda, bir şəxsin, məsələn, peyğəmbərin və ya müqəddəsin təqdisi, onun həyatının, əməllərinin, sözlərinin və hətta bədənin bir hissəsinin də belə müqəddəs sayılması və ona hörmət edilməsi deməkdir.
Cümlə içərisində istifadə nümunələri:
- "Köhnə məbədin təqdisi əsrlər boyu davam edən ənənələrə əsaslanır."
- "Onlar bu müqəddəs yeri təqdis etmək üçün xüsusi bir mərasim keçirdilər."
- "Müqəddəs kitabların təqdisi imanlılar üçün əsas bir prinsipidir."
- "Təqdis olunan əşyaların toxunulmazlığı qorunmalıdır."
Beləliklə, "təqdis" sadəcə müqəddəs bilmək deyil, həm də bu müqəddəsliyi qorumaq, qeyd etmək və ona hörmət etməklə bağlı bir sıra ayin və davranışları əhatə edən geniş bir məfhumdur.