Tən sözü Azərbaycan dilində, əsasən köhnə ədəbi dil nümunələrində işlənən bir sözdür. "Tənə" sözünün klassik dil variantı olaraq qeydə alınsa da, məna baxımından "tənə"dən bir qədər fərqliliklərə malikdir. "Tənə" əsasən istehza, lağ, sarsıdıcı tənqid mənasında istifadə olunurken, "tən" daha geniş bir məna spektrinə malikdir.
"Tən" sözünün mənasını tam dəqiqləşdirmək üçün sitat gətirilən misalları nəzərdən keçirmək lazımdır. Xətai misalında ("Alma ağacı dibində sayə; Tən eylər idi bulud da Ayə… ") "tən" sözü "bənzərlik", "oxşarlıq", "müqayisə" mənasında işlənib. Buludun ayın ətrafında yaratdığı halqanın alma ağacının kölgəsinə bənzədilməsi bu mənanı göstərir. Burada "tən eylər idi" ifadəsi "bənzəyirdi", "oxşayırdı" kimi başa düşülə bilər.
Füzuli misalında isə ("Mənə tən eyləyən qafil səni görcək utanmazmı?") "tən eyləmək" ifadəsi daha çox "tənqid etmək", "qınamaq", "sarsıtmaq" mənasında işlənir. Ancaq bu tənqid sadəcə istehza deyil, daha ciddi bir qınağı, rədd etməni ifadə edir. Beləliklə, Füzuli misalında "tən" Xətai misalındakı bənzərlik, oxşarlıq mənasından fərqli olaraq, mənfi bir qiymətləndirməni, hətta bir növ ittihamı ifadə edir.
Ümumi olaraq, "tən" sözünün mənası kontekstdən asılıdır. Lakin əsas olaraq "bənzətmə", "müqayisə", "oxşatma", "tənqid", "qınama" və hətta "sarsıtma" kimi mənaları ehtiva edir. Sözün kökü Farscadan götürülmüşdür və məna çalarlarının genişliyi dilin inkişafı prosesində kontekstə uyğunlaşması ilə izah oluna bilər. Müasir Azərbaycan dilində bu söz nadir hallarda işlənsə də, klassik ədəbiyyatın təhlili zamanı onun mənasını dəqiq bilmək vacibdir.