Tər (ərəbcədən gəlmişdir. Ərəbcədəki "tər" sözü də bədən səthindən çıxan tər mayenin özünü bildirir.) - insan və heyvanların dərisinin səthindəki tər vəziləri tərəfindən ifraz olunan şəffaf, duzlu və əsasən sudan ibarət bir mayedir. Tərkibində sudan əlavə duzlar (xüsusilə natrium xlorid), sidik cövhəri, süd turşusu, ammonyak və digər üzvi maddələr də vardır. Tərin əsas funksiyası bədənin temperaturunun tənzimlənməsidir. Bədən istiliyinin artması zamanı tər buxarlanaraq bədəndən istilik aparır və hipertermiyanın qarşısını alır.
Tər ifrazının miqdarı bir çox amillərdən, o cümlədən ətraf mühitin temperaturundan, fiziki fəaliyyətdən, emosional vəziyyətdən, sağlamlıq vəziyyətindən asılıdır. İnsanlarda tərin ifrazı əsasən termorequlyasiya mərkəzinin beyində yerləşən hipotalamus tərəfindən tənzimlənir. Stress və ya narahatlıq kimi emosional hallar da tər ifrazını artıra bilər. Bu halda "soyuq tər" ifadəsi işlədilir. Tər ifrazının artması hiperhidroz adlanır və bir sıra xəstəliklərin əlaməti ola bilər.
Tər ifadəsinin məcaz mənaları da vardır. Məsələn, "alından tər süzülmək" ifadəsi şiddətli əziyyət çəkməyi, çətin bir işlə məşğul olmağı ifadə edir. Bu mənada "alından tər damlaları süzüldü" və ya "işdən tərləyib bitdi" kimi cümlələr də işlədilə bilər. Tərin bol ifrazı həmçinin xəstəlik əlaməti kimi də qiymətləndirilə bilər və həkimə müraciət tələb edə bilər.
Qeyd etmək lazımdır ki, tər sözü həm də mayenin ümumi mənasında da işlənə bilər. Məsələn, "maşının təri" (maşından axan yağ) və ya "dəmirin təri" (dəmirin səthində əmələ gələn pas) kimi ifadələr də istifadə oluna bilər, amma bu istifadə daha məcazi xarakter daşıyır və əsas mənadan fərqlənir.