Təsək (is.): Toxunmuş və ya parçadan tikilmiş, adətən gecə başa qoyulan papaq növü; araqçın. Təsək sözü, şəklini və funksiyasını əks etdirən, əsasən gecə istifadə olunan baş geyimini ifadə edir. "Araqçın" ifadəsi ilə sinonim kimi işlənsə də, araqçından fərqli olaraq təsək daha yumşaq, daha incə və rahat materialdan hazırlanır və adətən daha sadə bir dizayna malikdir. Araqçın daha çox kənd təsərrüfatı işlərində, soyuq havada qorunmaq üçün istifadə olunur, təsək isə əsasən ev şəraitində, yatmaq zamanı istifadə olunan bir baş geyimidir.
Etimoloji baxımdan, sözün mənşəyi tam aydın deyildir, lakin türk dillərindən gəldiyi ehtimal olunur. "Təsək" sözü, qalın və yumşaq olmaq mənasını verən köklərdən törəmiş ola bilər. Bu ehtimal sözün istifadə olunduğu kontekstdən də dəstəklənir. Yəni, başda istiliyi saxlayan, rahat bir baş geyimi olması ilə bağlıdır.
Müxtəlif cümlələrdə təsək sözünün necə işlədilməsinə nümunələr:
- Qoca nənə gecə yatmazdan əvvəl həmişə öz yun təsəyini taxardı.
- Soyuqdan donmuş əllərini ciblərinə soxub, başında pambıq təsəklə evə tərəf yollandı.
- Qış gecələri, başımda isti təsəklə rahat yatardım.
- Nənəmin toxuduğu əl işi təsək çox gözəl və isti idi.
Göstərilən şeir misrasında "naxışlı təsək" ifadəsi, təsəyin sadə bir baş geyimi olmadığını, bəzən naxışlarla bəzədildiyini göstərir. Bu, təsəyin yalnız funksional deyil, həm də estetik bir əhəmiyyət daşıya biləcəyini vurğulayır.