Tonallıq (musiqi terminidir) – musiqi əsərinin əsas tonunun və ona bağlı olan digər tonların ümumi səs xüsusiyyətlərini ifadə edən termindir. Bu, musiqi əsərinin əsas səs keyfiyyətini, emosional rəngini və ümumi xarakterini müəyyən edir. Tonallıq, musiqi ladının (məsələn, maqor, minor) və onun daxilindəki intervalların (səslər arasındakı məsafələrin) xüsusi düzülüşündən yaranır. Əsas ton və ona bağlı olan tonların birgə təsiri əsərin tonallığını formalaşdırır. Hər bir tonallığın özünəməxsus səs rəngi, emosional təsiri və estetik təəssüratı var. Tonallığın müəyyən edilməsində diatonik və xromatik qammalar mühüm rol oynayır.
Bir musiqi əsərinin tonallığını müəyyən etmək üçün əsas tonun müəyyənləşdirilməsi vacibdir. Əsas tonun ətrafında qurulmuş tonik triad (əsas ton, böyük üçüncü və beşinci intervallar) əsərin tonallığının əsasını təşkil edir. Əsərdə tez-tez təkrarlanan tonlar və akkordlar da tonallığın müəyyənləşdirilməsində kömək edir. Xromatik intervalların (yarım tonlar) istifadəsi tonallığın qeyri-adi və ya qeyri-adi təəssürat yaratmasına səbəb ola bilər.
Tonallıq anlayışı musiqi tarixində inkişaf etmişdir. Müasir musiqidə, xüsusən də atonal və dodekafonik musiqidə, tonallığın klassik anlayışı zəifləmiş, hətta tamamilə aradan çıxmışdır. Lakin, hətta bu üslublarda belə, bəzi səs strukturları müəyyən bir tonallıq hissi yarada bilər. Tonallıq, musiqi kompozisiyasının ən əsas elementlərindən biri olaraq qalır və əsərin emosional təsirini və ifadə vasitələrini formalaşdırır.
Məsələn, maqor tonallığı ümumiyyətlə daha şən və əyləncəli, minor tonallığı isə daha kədərli və düşüncəli bir təəssürat yaradır. Ancaq bu ümumi qaydalar olub, musiqi əsərinin konteksti və digər amillər tonallığın duyğusal təsirini dəyişə bilər. Müxtəlif tonallıqlar əsərlərə müxtəlif rənglər qatır və musiqi dilinin zənginliyini artırır.