Tragizm [yun. τραγωδία (tragodia) - keçmiş yunan teatrında ifa olunan, əsasən faciəli hadisələri əks etdirən dram əsəri; faciə] termini geniş mənada faciə ilə bağlılığı, faciəvi elementləri, faciənin əsasını təşkil edən münaqişəni, qəhrəmanın təqsirini, acı sonluq, məğlubiyyət və ya ölüm kimi nəticələri ifadə edir. Lüğətdə verilən "dramatik və musiqi əsərində və ya onun ifasında faciə ünsürü; faciəlilik" tərifi qısadır və tragizmin əhatə dairəsini tam əks etdirmir.
Tragizm, sadəcə faciəli bir hadisəni deyil, həm də bu hadisənin ifadə formasını, onun tamaşaçıya təsirini, faciənin altında yatan dərin psixoloji və fəlsəfi problemləri əhatə edir. "Süjetin tragizmi" deyərkən, əsərin hekayə xəttinin, hadisələrin ardıcıllığının və sonluğun izləyiciyə faciəvi bir təəssürat yaratdığını nəzərdə tuturuq. Burada qəhrəmanın taleyi, onun mübarizəsi və məğlubiyyəti ön planda olur. "Surətin tragizmi" isə əsərin qəhrəmanının daxili aləminin, ruh halının, əzablarının, qəhrəmanın daxili münaqişələrinin, üzləşdiyi qarşıdurmaların və bu qarşıdurmaların yaratdığı faciəvi vəziyyətin ifadəsini göstərir. Qəhrəmanın mənəvi sarsıntısı, ümidsizliyi və faciə ilə barışma prosesi bu mənada əhəmiyyətlidir.
Tragizmin müxtəlif ədəbi əsərlərdə, incəsənət nümunələrində ifadə formaları müxtəlifdir. Məsələn, Shakespeare-in "Hamlet" əsərində Hamlet’in qisas almaq istəyi ilə vicdan əzabı arasında qalan daxili mübarizəsi tragizmin parlaq nümunəsidir. Burada həm süjetin, həm də surətin tragizmi öz əksini tapır. Bir başqa nümunə olaraq, klassik musiqidə, xüsusilə operasında faciəli bir mənzərəni və ya hissi ifadə etmək üçün istifadə olunan musiqi elementləri də tragizmin təzahürüdür. Tragizmin ədəbiyyatda, teatrda, kinoda, musiqidə və hətta gündəlik həyatda özünü göstərən çoxşaxəli bir anlayış olduğunu unutmamaq lazımdır.
Qısaca olaraq, tragizm, qaçılmaz faciəyə, ümidsizliyə, insanın acizliyinə, qəhrəmanın qarşısına çıxan maneələrə və bu maneələrdən qaynaqlanan kədərə və əzablara yönəlmiş, dərin fəlsəfi və estetik yük daşıyan bir anlayışdır.