Uşaqcanlılıq, əsasən, valideynlərin öz övladlarına qarşı həddən artıq sevgi, qayğı və nəvaziş göstərməsi kimi təsvir olunur. Bu, sadəcə övlad sevgisinin güclü ifadəsi deyil, həm də bu sevginin həddini aşaraq övladın şəxsiyyətinin inkişafına, müstəqilliyinə və özünə inamının formalaşmasına mənfi təsir göstərə biləcək bir haldır. Uşaqcanlılıq, övladın istəklərinin həmişə yerinə yetirilməsi, hər hansı bir çətinlikdən qorunması, həddindən artıq qoruyucu və müdafiəçi yanaşma ilə xarakterizə olunur.
Etimoloji cəhətdən “uşaqcanlılıq” sözü “uşaq” və “canlılıq” sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlib. "Uşaq" sözünün mənası aydındır – övlad, bala. "Canlılıq" isə həyat enerjisi, canlılıq, şövq, hərarət mənasını verir. Beləliklə, “uşaqcanlılıq” sözü hərf üzrə "uşağa qarşı həyat enerjisi ilə dolu, hərarətli bir münasibət" mənasını da ehtiva edir. Ancaq müasir dil istifadəsində bu hərarətin həddini aşması, mənfi nəticələr doğura biləcəyi vurğulanır.
Uşaqcanlılıq, müxtəlif kontekstlərdə fərqli nüanslar daşıya bilər. Məsələn, "Ana uşaqcanlığı ilə övladının hər istəyini yerinə yetirirdi" cümləsində uşaqcanlıq, həddindən artıq qayğı və səxavəti bildirir. Digər bir nümunədə, "Uşaqcanlıq, bəzən övladın öz ayaqları üstə durmasına mane olur" cümləsi uşaqcanlığın mənfi nəticələrini vurğulayır. Həmçinin, "Onun uşaqcanlılığı hamını təəccübləndirirdi" kimi cümlədə isə həm müsbət, həm də mənfi mənalar ifadə oluna bilər - çox qayğıkeş və ya həddini aşan qayğıkeş olmaq.
Qısacası, uşaqcanlıq anlayışı mürəkkəb və çoxşaxəlidir. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq müsbət və ya mənfi yüklənə bilər. Əsasən isə, həddini aşan övlad sevgisi, qayğısı və nəvazişi ifadə edir. Övladcanlıq sözü ilə sinonim olaraq işlənsə də, bəzən "övladcanlılıq" sözü daha neytral, uşaqcanlıq isə mənfi konnotasiya daşıyan bir əvəz kimi istifadə olunur.