Violonçel (Fransızcadan: violoncelle; İtalyancadan: violoncello) - yayla çalınan, bastenor diapazonunda səslənən, dörd simli bir kəmənalı musiqi alətidir. Adı İtalyanca "violone" (böyük kamança) sözündən törəmişdir və "kiçik violon" mənasını verir. Bu, violonun daha böyük və daha dərin səslənən versiyası olduğunu göstərir. Skripka ailəsinə aid olan violonçelin gövdəsi violonun gövdəsinə nisbətən daha böyük və genişdir.
Violonçelin dörd simi (do, sol, re, la) müəyyən bir gərginlikdə qarşılıqlı tənzimlənir və yay vasitəsi ilə titrədilərək səs hasil olunur. Alətin səsi güclü, ifadəli və əhatəlidir, bu da onu simfonik orkestrlərdə, kamera musiqisində, solo ifalarda geniş şəkildə istifadə edilməsinə səbəb olur. Violonçel, həm melodik, həm də harmonik funksiyaları yerinə yetirmək qabiliyyətinə malikdir və özünəməxsus təsirli tembrə malikdir.
Violonçel, barok dövründən başlayaraq, simli orkestrlərin ayrılmaz hissəsi olaraq müxtəlif musiqi janrlarında geniş tətbiq olunmuşdur. Klassik, romantizm və müasir musiqi əsərlərində tez-tez solo və ya ansambl aləti kimi iştirak edir. Onun texniki imkanları genişdir və müxtəlif ifadə vasitələrinin tətbiq olunmasına imkan verir. Violonçel virtuozları əsərlərində alətin səs imkanlarını, texniki bacarıqlarını və ifadə qabiliyyətini tam şəkildə nümayiş etdirirlər.
Qeyd edək ki, violonçelin ölçüləri və səs diapazonu müxtəlif modellər arasında bir qədər fərqlənə bilər. Lakin əsas xüsusiyyətləri, dörd simli, yayla çalınan, bastenor diapazonu və simli orkestrlərdə iştirakı, bütün modellər üçün ümumi cəhətlərdir.