Məlahət (ərəbcə mələk – mələk deməkdir) – gözəllik, şirinlik, lətafət, cazibə, xoşluq və xoş təsir ifadə edən bir söz olub, əsasən insanın xarici görünüşü, davranışı və ya səsi ilə bağlı istifadə olunur. "Məlahət" sözünün kökü olan "mələk" sözü ilə əlaqəsi onu əsasən mənəvi gözəlliklə, insanda təbiətindən gələn, xoş duyğular oyadan bir xüsusiyyətlə əlaqələndirir. Bu, sadəcə fiziki gözəllikdən daha geniş bir məfhumdur və həmçinin söz, hərəkət və ya musiqidə də öz əksini tapa bilər.
Məlahət, fiziki gözəlliyə əlavə olaraq, səs tembrinə, ifadəli nitqə, hərəkətlərin incəliyə, davranışların zərifliyinə, ümumiyyətlə isə bir insanın özünəməxsus cazibəsinə aid edilə bilər. Misal üçün, xanəndənin səsindəki məlahət, yalnız səsin gözəl ahəngdarlığını deyil, həm də ifadə qüvvəsini, duyğuların səmimiyyətini əks etdirir.
Cümlədə istifadəsinə nümunələr:
- Onun gözəl üz cizgiləri ilə yanaşı, davranışındakı məlahət onu daha da cazibədar edirdi.
- Şairin şeirlərindəki məlahət oxucuda unudulmaz təəssürat yaradır.
- Musiqinin məlahəti ruhu dincəldir, ürəyi oxşayır.
- Gənc qızın səsindəki məlahət hər kəsi valeh edirdi.
- Yaz günəşinin istisi və təbiətin məlahəti ruhunu oxşayırdı.
Beləliklə, "məlahət" sadəcə "gözəllik" və ya "şirinlik" demək deyil, daha dərin və çoxcəhətli bir məna kəsb edir. O, insanın daxili və xarici gözəlliyinin, cazibədarlığının və xoş təsirinin bütövlüyünü ifadə edir.