Namdar sözü fars mənşəlidir (fars. نامدار - nām-dār). "Nam" (نام) "ad, şöhrət, şan" mənasını verir, "dār" (دار) isə "sahib, malik, daşıyan" mənasını bildirir. Beləliklə, "namdar" sözünün tam mənası "ad sahibi", "şan sahibi", "şöhrət sahibi" kimi tərcümə oluna bilər. Lüğətlərdə sadəcə "ad qazanmış, adlı-sanlı, məşhur, şöhrətli, tanınmış" kimi təriflənməsi sözün tam mənasını əks etdirmir.
Bu söz, sadəcə müsbət mənada istifadə olunan bir söz deyil. Məşhurluğun müsbət və ya mənfi olması onun vurğulandığı kontekstdən asılıdır. Məsələn, "namdar bir quldur" ifadəsi pis şöhrəti olan, çox tanınmış bir qulduru bildirir. "Namdar bir alim" ifadəsi isə elmi nailiyyətləri ilə məşhur olan, böyük hörmət və ehtiram qazanmış alimi ifadə edir.
Sözün stilistik xüsusiyyətlərinə gəldikdə, "namdar" sözü köhnə və klassik üslubda daha çox işlənir. Müasir Azərbaycan dilində "məşhur", "tanınmış", "adlı-sanlı" kimi sinonimlərin istifadəsi daha geniş yayılıb. Ancaq "namdar" sözü ədəbi əsərlərdə, xüsusilə də şeirlərdə özünəməxsus poetik təsir gücünə malikdir və müəyyən bir yüksək səviyyəli şöhrəti, şanı və əzəməti ifadə edir.
Verdiyiniz misal cümləsində ("Haq səni dünyada namdar eyləsin; Ağlaram, sızlaram, kimsəm yox mənim") şair, Allahın (Haq) özünü dünyada məşhur, şöhrətli etməsini istəyir. Bu kontekstdə "namdar" sözü müsbət bir mənada, Allah tərəfindən verilən şöhrət, tanınma və ehtiramı bildirir.