Şıltaq sözü Azərbaycan dilində geniş mənada istifadə olunan bir sözdür və sadəcə "mənasız tələb, iddia, arzu, istək" kimi tərif edilməsi onun zəngin semantik imkanlarını tam əks etdirmir. Əslində, şıltaqlıq dedikdə, həm də özbaşınalıq, əsassız və gözlənilməz davranış, qəfil əhval dəyişikliyi və istedadlılıqdan, müstəqillikdən doğan inciklik, özbaşına hərəkətlər nəzərdə tutulur. Bu, xüsusilə uşaqlara və əhvalat dəyişkən olan insanlara aid edilir. Sözün tərkib hissələrinin etimologiyası da bu mənanı dəstəkləyir, ancaq tam dəqiq mənşəyi araşdırma tələb edir.
Şıltaqlığın əsas xüsusiyyəti onun əsassızlıqdadır. Şıltaq bir insanın istək və tələbləri məntiqi əsaslara söykənmir, ətrafdakıların mənafeyinə və real imkanlara uyğun gəlmir. Bu istəklər birdən-birə ortaya çıxır, tez də dəyişir və tez-tez yerinə yetirilmədiyi təqdirdə, əsəbiliyə, incikliyə və hətta hirsə səbəb olur. Cəmaləddin Məmmədquluzadənin "Vəliqulu da başlayıb şıltağı və davamərəkəni" misalında olduğu kimi, şıltaqlıq davamlı və təkrarlanan bir xüsusiyyət kimi təsvir edilir, sadəcə bir hadisə deyil, xarakter xüsusiyyətidir.
Şıltaq sözünün işlənməsinə dair nümunələr:
- Uşağın şıltaq xasiyyəti valideynlərini çox bezdirirdi.
- Onun şıltaq istəklərini yerinə yetirmək mümkün deyildi.
- Şıltaq davranışı ilə hamını qıcıqlandırdı.
- Əsəbi və şıltaq biri idi, ətrafındakıları daim narahat edirdi.
- Sənədlərin hazırlanması ilə bağlı şıltaq tələblər irəli sürdü.
Yekun olaraq, "şıltaq" sözü yalnız mənasız istək deyil, əsassız, gözlənilməz, özbaşınalıq və tez dəyişən əhval-ruhiyyə ilə xarakterizə olunan davranışları, xüsusilə də uşaqlara və əhvalat dəyişkən insanlara aid edilən bir xarakter xüsusiyyətini ifadə edir. Bu, müəyyən dərəcədə, özbaşınalığı, inadkarlığı və ətrafdakıların hesabına öz istəklərini qəbul etdirməyə çalışmanı da əhatə edir.