“Şirin-şirin” sözü Azərbaycan dilində zərf kimi işlənir və əsasən hərəkətin həvəslə, şövqlə, ləzzətlə və ya iştaha ilə yerinə yetirilməsini bildirir. Lüğətlərdə sadəcə “həvəslə, şövqlə, ləzzətlə, iştaha ilə” kimi təriflənməsi mənasının tam dolğunluğunu əks etdirmir. Çünki “şirin-şirin” daha çox hərəkətin keyfiyyətinə, həmin hərəkətdəki xoş duyğuya, zövqə vurğu edir.
Sözün mənşəyinə nəzər salsaq, “şirin” sözünün əsas mənası “dadlı, xoş, xoşagələn”dir. “Şirin-şirin” isə bu mənanın təkrarı ilə həmin keyfiyyəti artırır, daha gücləndirir, hətta bir az da artıq ifadə edir. Yəni, hərəkətin yalnız həvəslə deyil, həm də həmin hərəkətdən alınan zövqdən, xoş hisslərdən qaynaqlandığını ifadə edir.
Misal üçün, "O, şirin-şirin yedi" cümləsində yalnız yeməyin sürətinə və miqdarına deyil, həm də yeməkdən aldığı ləzzətə, zövqə, xoş duyğuya vurğu edilir. Bu, sadəcə “həvəslə yedi” cümləsindən fərqlidir. “Şirin-şirin danışdı” cümləsində isə danışmağın səlisliyi, xoşagəlməzliyi ilə yanaşı, danışanın sözlərindən aldığı zövq, özünü ifadə etməkdən aldığı məmnuniyyət də önə çıxır.
Dilənçi dağarcığından bir qədər quru çörək və soğan çıxarıb Nurəddinə verdi" cümləsində isə "şirin-şirin" sözünün işlənməməsi, bu hərəkətin məcburiyyət, ehtiyacdan qaynaqlandığını göstərir və bu səbəbdən heç bir həvəs, ləzzət və ya zövq elementini ehtiva etmir.
Qısaca desək, "şirin-şirin" sözü hərəkətin həvəs, şövq, ləzzət və iştaha ilə yerinə yetirilməsini ifadə etməklə yanaşı, bu hərəkətdən alınan xoş duyğuya, zövqə, məmnuniyyətə daha güclü vurğu edən, daha ifadəli bir zərfdir.