Şoraba sözü Azərbaycan dilində əsasən duzlu suya qoyulmuş tərəvəzləri ifadə edir. Lüğətlərdəki qısa izah, sözün əhatə etdiyi mənanı tam əks etdirmir. Daha geniş və dəqiq şəkildə izah etmək istəsək, şorabanı turşu ilə qarışdırmamaq lazımdır. Turşu, xam tərəvəzlərin sirkə və ədviyyatlarla qorunması nəticəsində əldə edilən qida məhsuludur. Şoraba isə əsasən duzlu suda (bəzən sirkə, ədviyyat və digər əlavələrlə birlikdə) saxlanılan və fermentasiya prosesinə məruz qalmış tərəvəzləri, bəzən isə meyvələri ifadə edir. Bu proses nəticəsində tərəvəzlər öz dadını və toxumasını dəyişir, daha xüsusi bir ləzzət əldə edir.
Şorabanın hazırlanması üçün ən çox istifadə olunan tərəvəzlər xiyar, pomidor, kələm, badımcan, bibər və s.dir. Lakin digər tərəvəzlərdən də şoraba hazırlamaq olar. Şorabanın dadı istifadə olunan tərəvəzlərin növündən, duz miqdarından, əlavə olunan ədviyyat və ətirlərdən asılı olaraq dəyişir. Məsələn, xiyar şorabası adətən daha turş və ətirli, pomidor şorabası isə daha şirəli və ədviyyatlı olur.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "şor" (duzlu) və "aba" (su, maye) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəldiyini görərik. Bu da sözün mənasını bir daha aydınlaşdırır: duzlu suya qoyulan tərəvəzlər. "Şoraba" sözü cümlələrdə müxtəlif kontekstlərdə işlənə bilər: "Nahar süfrəsi üçün də göy-göyərti, soğan, sirkə, şoraba, nə lazımdırsa hazırlayın." bu nümunədə şoraba, nahar süfrəsinin ayrılmaz tərkib hissəsi kimi təqdim olunur. Başqa bir nümunə olaraq, "Bu il xiyar şorabası çox dadlı oldu." cümləsini göstərə bilərik. Bu cümlədə isə şoraba konkret olaraq xiyardan hazırlanmış turşu məhsulu kimi təsvir olunur.
Qısacası, "şoraba" termini sadəcə "duzlu suya qoyulmuş tərəvəz" kimi izah edilməkdən daha geniş bir mənaya malikdir. O, müəyyən bir fermentasiya prosesi nəticəsində əldə edilən, özünəməxsus dad və toxumaya malik qida məhsulunu ifadə edir. Bu məhsulun hazırlanması prosesi, istifadə olunan maddələr və nəticədə əldə edilən ləzzət isə çox müxtəlif ola bilər.