Animizm [lat. anima – can, ruh] – İbtidai dinlərin əsasını təşkil edən və hər şeyin, hətta cansız əşyaların, təbiət hadisələrinin və qüvvələrinin özünəməxsus ruha, cana malik olduğuna inam sistemidir. Bu inanc, ətraf aləmlə əlaqəni izah etmək, təbii hadisələri anlamaq və onlara nəzarət etmək cəhdlərindən qaynaqlanır. Animistlər göy gurultusunu, küləyi, ağacı, daşı, hətta əşyaları belə canlı varlıq kimi qəbul edir və onlarla əlaqə qurmağa çalışırlar.
Animizm, sadəcə "hər şeyin ruhu var" deyə bir sadə inanc deyil, daha çox mürəkkəb bir dünya görüşüdür. Bu inanc sisteminin əsasında, insanın öz varlığını ətraf mühitlə sıx bağlı görərək, təbiətdəki hər şeylə qohumluq hissi duyması dayanır. Bu qohumluq hissi, təbiətin müxtəlif elementlərinə hörmət və ehtiram bəsləməyə, onları qorumağa və onlarla harmoniyada yaşamağa səbəb olur. Animist inanclar müxtəlif rituallar, ayinlər və sehr- sehrbazlıqla müşayiət olunur.
Animizm tarix boyu insanlığın inkişafında mühüm rol oynamışdır. İbtidai cəmiyyətlərdə sosial quruluşun, etik normaların və dünya görüşünün formalaşmasında əsas amillərdən biri olmuşdur. Animist inancların izləri müasir dünyada da müşahidə olunur: totemizm, fetişizm və digər bəzi inancların kökü animizmə dayanır. Bəzi müasir mədəniyyətlərdəki ruhlar, cinlər və digər mistik varlıqlara olan inanclar da animizmin müasir təzahürləri kimi qəbul edilə bilər. Animizmin tədqiqi insanın dini düşüncəsinin mənşəyini və inkişafını anlamaq üçün əhəmiyyətlidir.
Qeyd etmək lazımdır ki, animizm vahid və dəyişməz bir sistem deyildir. Müxtəlif mədəniyyətlərdə fərqli formalarda özünü göstərir. Animist inancların təfərrüatları, ritualları və təzahür formaları coğrafiyadan, sosial quruluşdan və tarixi şəraitdən asılı olaraq dəyişə bilir.