Qurabiyə
Mənası: Un, şəkər, süd, yağ, badam və digər əlavələrdən hazırlanan, formaca yumru və quru dadlı kiçik çörək növü. Adətən şirin olur, ancaq bəzən duzlu da hazırlana bilir. Müxtəlif formalarda və ölçülərdə bişirilə bilər.
Mənbəyi: Söz əsasən Ərəb dilindən (قُرْبَانِة - qurbanə) alınmadır. Ərəb dilində "qurbanə" sözü "kiçik hədiyyə" və ya "kiçik qurban" mənasını verir. Qurabiyənin hazırlanma üsulunda və xammalında müxtəliflik olsa da, kiçik ölçüsü və şirin dadı ilə "kiçik hədiyyə" mənasına uyğun gəlir. Ərəb mətbəxindən Türkiyə mətbəxinə, oradan da Azərbaycan mətbəxinə keçərək özünəməxsus xüsusiyyətlər qazanıb. Azərbaycanın müxtəlif bölgələrində qurabiyənin hazırlanma üsullarında kiçik fərqlər müşahidə edilə bilir, məsələn, bəzi bölgələrdə daha çox yağdan, bəzi bölgələrdə isə daha çox badamdan istifadə olunur.
Regional Fərqlər: Azərbaycanın müxtəlif regionlarında qurabiyənin forması, ölçüsü, dadı və tərkibi dəyişə bilir. Bəzi bölgələrdə daha çox şəkər, bəzi bölgələrdə isə daha çox badamdan istifadə olunur. Bu fərqlər yerli ənənələr və mövcud olan ərzaq məhsullarından asılıdır. Misal üçün, Şirvan bölgəsində hazırlanan qurabiyənin Naxçıvan bölgəsində hazırlanan qurabiyədən fərqli xüsusiyyətləri ola bilər.
Tarixi: Qurabiyənin Azərbaycan mətbəxində uzun bir tarixi var. Ərəb dilindən gələn sözün tarixi mənbələrdə də izlənilməsi mümkündür. Qurabiyənin əsas xammalının əlçatan olması səbəbindən həm adi xalq arasında, həm də varlı təbəqə arasında populyarlıq qazanıb. Müxtəlif bayramlarda və şənliklərdə süfrələrin bəzəyi kimi geniş istifadə olunur.