Empiriklik termini, latın sözü olan "empiria"dan (təcrübə) törəmiş olub, biliyin əsas mənbəyini təcrübədə görən fəlsəfi yanaşma olan empirizmin əsasını təşkil edir. Sadəcə "təcrübilik" sözü ilə ifadə etməkdən daha geniş məna kəsb edərək, empirikliyin mahiyyətini daha dərinlikli şəkildə anlamağa imkan verir.
Empiriklik, dünyanı anlamağın və biliyi qazanmağın yeganə yolunun duyğu orqanları vasitəsilə əldə edilən təcrübə olduğunu iddia edir. Bu, nəzəriyyələri, konsepsiyaları və əvvəlcədən qəbul edilmiş fikirləri bir kənara qoyaraq, müşahidə, ölçmə və təcrübə yolu ilə əldə edilən məlumatlara əsaslanan bir yanaşmadır. Yəni, empiriklik sadəcə bir şeyin təcrübə yolu ilə baş verməsini deyil, həm də bu təcrübənin nəticələrinin diqqətlə analiz edilərək, ümumiləşdirilməsi və nəticələrin çıxarılması prosesini əhatə edir.
Empirik yanaşma elmi tədqiqatlarda geniş tətbiq olunur. Elmi metod, empirikliyin əsas prinsiplərinə uyğun olaraq, fərziyyələrin qurulması, təcrübələrin aparılması, məlumatların toplanması və təhlili, nəticələrin çıxarılması və fərziyyələrin təsdiqi və ya rədd edilməsi mərhələlərindən ibarətdir. Empiriklik sayəsində elm, təbii hadisələri anlamaq və proqnozlaşdırmaq üçün daha etibarlı və dəqiq üsullara sahib olur.
Lakin, empirikliyin də məhdudiyyətləri var. Bütün biliklər təcrübə yolu ilə əldə edilə bilməz. Məsələn, riyaziyyat və məntiq kimi sahələr, əsasən deduktiv əqli proseslərə əsaslanır. Bundan əlavə, empirik tədqiqatların nəticələri, tədqiqatçının subyektivliyindən və tədqiqatın metodologiyasından təsirlənə bilər. Buna baxmayaraq, empiriklik müasir elm və bilik sisteminin əsasını təşkil edən və inkişafına əhəmiyyətli töhfələr verən vacib bir fəlsəfi yanaşmadır.