Epik (yun. ἐπικός - epikós) sözü qədim yunan dilindən gəlir və "sözlə nəql edilən" mənasını verir. Lüğətlərdə sadəcə "epik əsərlər müəllifi" kimi izah edilməsi, bu zəngin və çoxşaxəli anlayışın tam əhatəsini verməkdən uzaqdır.
Əslində, "epik" termini yalnız müəllifi deyil, epik janrın özünü, onun xüsusiyyətlərini və əhatə etdiyi ədəbi formaları da əhatə edir. Epik ədəbiyyat, geniş zaman və məkan çərçivəsində, əsasən nəsr və ya şeir şəklində, qəhrəmanların həyatını, macəralarını, mübarizələrini və qələbələrini və ya məğlubiyyətlərini böyük miqyasda, detallaşdırılmış şəkildə təsvir edən əsərləri birləşdirir.
Epik əsərlərin ən mühüm xüsusiyyətləri arasında geniş həcm, hadisələrin geniş zaman aralığında təsviri, çoxlu sayda personaj, hərəkətin sürətli inkişafı, müxtəlif məkanlar, müəyyən bir mədəniyyətin və tarixinin əks olunması, həmçinin əsərin milli və ya ümuminsani ideyaların ifadəsi kimi cəhətlər göstərmək olar. Müəllifin rolu, bu geniş kətan üzərində əsərin strukturunu, xronologiyasını, personajların davranışlarını, hadisələrin ardıcıllığını və ümumi nəticəni qurmaqdan ibarətdir.
Epik janrın nümunələri arasında "Homerin İliada"sı və "Odyssey"si, "Firdovsinin Şahnamə"si, "Mənəvviyyat" kimi əsərləri göstərmək olar. Bu əsərlərin müəllifləri, sadəcə "epik müəllifi" adlandırılmaqdan daha çox, öz əsərləri ilə bəşəriyyətin mədəni irsinin zənginləşdirmişlər, ədəbiyyat tarixinə silinməz izlər buraxmışlar. Beləliklə, "epik" termini sadəcə bir tituldan daha çox, zəngin tarixə, geniş ədəbi kontekstlərə və güclü ədəbi irsin ifadəsidir.