Epik (yun. ἐπικός - epikós) sifəti, ədəbiyyatda geniş yayılmış bir termin olub, böyük miqyaslı, qəhrəmanlıq dolu hadisələri, adətən uzun müddət ərzində baş verən və əhəmiyyətli tarixi və ya mifoloji hadisələri əks etdirən əsərlərə aiddir. Bu əsərlərdə həm fərdi qəhrəmanların, həm də bütövlükdə millətin taleyi, qələbələri və məğlubiyyətləri əks olunur.
Epik əsərlərin əsas xüsusiyyətləri arasında geniş zaman və məkan çərçivəsi, çoxsaylı personajlar, müxtəlif hadisələr zənciri, yüksək üslub, rəvayət və əfsanələrə istinadlar, həmçinin müəyyən bir bədii forma (məsələn, dastan, poema) seçilir. Epik əsərlərdə hadisələr adətən xronoloji ardıcıllıqla təsvir olunur, anlatım objektiv, bəzən isə müəllifin müdaxiləsi ilə müşahidəçi mövqeyindən aparılır.
Epik poeziya və nəsr əsərləri müxtəlif mədəniyyətlərdə geniş yayılmışdır. "İliada" və "Odisseya" kimi qədim Yunan əsərlərindən tutmuş, "Şahnamə" və "Qorqod" kimi klassik əsərlərədək epik janr əsrlər boyu inkişaf edərək müasir ədəbiyyatda da öz əksini tapır. Müasir epik əsərlər köhnə ənənələri qoruyaraq, eyni zamanda müasir estetika və yanaşmalardan istifadə edir.
Beləliklə, "epik" sadəcə "eposa aid" demək deyil, daha geniş məna kəsb edərək böyük miqyaslı, əhəmiyyətli hadisələri, qəhrəmanları və onların taleyini bədii cəhətdən özündə əks etdirən əsərlərin ümumi xüsusiyyətini müəyyən edən bir termindir. Bu termin həm janrın özünə, həm də əsərin bədii keyfiyyətinə işarə edir.