Övc (Evc): Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında "övc" və ya köhnə yazılışda rast gəlinən "evc" sözü, əsasən şeir dilində, dərin əzabı, qəm-qüssəni, içdən gələn dərin bir fəryadı, sızlayan bir ağrını ifadə edir. Sadəcə "əzab" deməkdən daha çox, bu söz həmin əzabın şiddətini, ruhda yaratdığı dərin təsiri və bədəni sarsıdan təsirini vurğulayır. Aşıq Yusifin misalında olduğu kimi, "övc" sözü, qəmin o qədər dərin olduğunu ifadə edir ki, sanki bütün kainatı, "fələyi" sarsıdır.
Fərqli olaraq, sadəcə "əzab" və ya "qüssə" sözləri bu duyğunun miqyasını tam əks etdirə bilmir. "Övc" daha çox qəmin insanın bütün varlığını əhatə etdiyini, onun daxili aləmini parçaladığını göstərir. Bu, yalnız fiziki deyil, həm də mənəvi bir əzabdır. Bu duyğu o qədər güclüdür ki, insan özünü ifadə etmək üçün sözləri az tapır, bu dərin əzabı ifadə etmək üçün şeirlər yazır, fəryad edir.
Maraqlı bir detal olaraq, "övc" sözünün köhnə ədəbiyyatımızda tez-tez istifadə edilməsi, onun zamanla dilin aktiv leksikasından geri çəkilməsinə baxmayaraq, hələ də bu sözün poetik ifadə gücünün qüvvətini göstərir. Bu, dilin dərinliklərindən gələn və özünəməxsus bir estetik dəyərə malik olan bir sözdür. "Övc" sözünün istifadəsi, əsərlərə xüsusi bir dərinlik və emosional intensivlik qatır.
Yekun olaraq, "övc" sadəcə bir söz deyil, dərin əzabı, qəm-qüssəni, içdən gələn fəryadı və sarsıdıcı bir ağrını ifadə edən, ədəbiyyatımızın zənginliyini əks etdirən, poetik bir ifadə vasitəsidir. Onun istifadəsi həm də ədəbiyyatımızın estetik zənginliyini və duyğu ifadəsinin dərinliyini göstərir.