Əba, Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir sözdür və əsasən uzun, geniş və adətən yun parçadan hazırlanmış xarici geyim növünü ifadə edir. Tarixən, əba xüsusilə kişilər tərəfindən geyinilən, sadə və praktik bir paltar olub. Onun formasının müxtəlifliyi bölgədən bölgəyə dəyişsə də, ümumi xüsusiyyətləri genişlik, uzunluq və nisbətən sadə kəsimi olub.
Mənbələrdə qeyd olunduğu kimi, əba əsasən yun parçadan hazırlanırdı. Bu, əbanın soyuq havalardan qorunma təmin etməsinə imkan verirdi. Bununla belə, əbanın hazırlanmasında digər materiallardan da istifadə edilməsi mümkündür. Materialın seçimi həm iqlim şəraitindən, həm də geyən şəxsin imkanlarından asılı idi.
Cəlil Məmmədquluzadənin əsərlərində də rast gəldiyimiz kimi, əba sadə insanların geyimidir. Bu, əbanın zənginlik və ya dəbdəbə simvolu olmamasından xəbər verir. Əksinə, o, praktiklik və rahatlığa üstünlük verən insanların geyimidir. Şeyx Şaban haqqında misalda olduğu kimi, əba illər boyu eyni şəkildə istifadə edilə bilən davamlı bir geyim idi.
Əbanın Azərbaycan mədəniyyətindəki yeri, sadəliyi və praktikliyi ilə yanaşı, həmçinin milli kimliklə bağlıdır. O, uzun illər ərzində müxtəlif sosial təbəqələr tərəfindən geyinilsə də, həmişə xalq geyiminin ayrılmaz hissəsi olaraq qalmışdır. Bu gün də əbanın müəyyən bölgələrdə istifadə edilməsi davam etsə də, tarixi və mədəni əhəmiyyəti qalır.